Αν και στην Ευρώπη γίνεται μεγάλη προσπάθεια για να κλείσει η περίοδος της κρίσης των υπερχρεωμένων χωρών και να δημιουργηθεί αναπτυξιακή δυναμική στην πλάτη της παρατεταμένης λιτότητας, κάτι τέτοιο δεν πιστοποιείται από τα στοιχεία.
Η Ευρώπη έχει επί μακρόν αποφύγει να λάβει αποφάσεις που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν την αναπτυξιακή δυναμική, αποφεύγει εμονικά να συζητήσει για διαγραφή χρέους χωρών και να εκδώσει ευρωομόλογο, υποσκάπτοντας με τον τόπο αυτό την προοπτική Ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ο στρουθοκαμιλισμός των χωρών του διευθυντηρίου και η αδυναμία των Βρυξελλών να αναλάβουν πρωτοβουλίες απλά μεταθέτουν το πρόβλημα.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχαν ακαθάριστο δημόσιο χρέο, κατά μέσο όρο, περίπου το 81% του ΑΕΠ το 2018. Αυτός ο μέσος όρος συγκαλύπτει τις πραγματικές διαφορές μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Ενώ η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 177,8 % το 2018, η Εσθονία είχε χρέος μόνο 8,8% – το χαμηλότερο σε ολόκληρη την ΕΕ ζώνη.
Το υψηλό ελληνικό χρέος είναι γνωστό. Ορισμένες άλλες χώρες, ωστόσο, έχουν επίσης χρέος υψηλότερο από το δικό τους ΑΕΠ.
Το ιταλικό χρέος, για παράδειγμα, είναι χαμηλότερο από το ελληνικό, αλλά εξακολουθεί να είναι σημαντικό, σε ποσοστό άνω του 130% του ΑΕΠ. Η Πορτογαλία, στην τρίτη θέση, είχε χρέος 122,5%.
Ωστόσο, υπάρχει και θετική πτυχή: Και οι τρεις χώρες είχαν ακόμη μεγαλύτερα χρέη το 2017 και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέβλεψε μια αργή αλλά περαιτέρω μείωση του δημόσιου χρέους τους το 2019.
