Βαθαίνει το χάσμα ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς τόσο οι Βρυξέλλες όσο και το Βερολίνο ακολουθούν πολιτική αυτονόμησης από τον αμερικανικό μανδύα, χρησιμοποιώντας τον Ντόναλντ Τραμπ ως αιτία για την ωρίμανση της Ένωσης, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς η αφορμή.
Η αίσθηση αυτή εμπεδώθηκε και στη συνάντηση της Άγκελα Μέρκελ με τον Βλάντιμιρ Πούτιν στο Σότσι της Ρωσίας, όπου -παρά τις μεγάλες διαφορές που τους χωρίζουν- οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην επιμονή και ενίσχυση της ενεργειακής συνεργασίας μέσω του Nord Stream II, παρά τις σθεναρές αμερικανικές αντιδράσεις και προσπάθειες να υποσκάψουν τη συνεργασία στον ενεργειακό τομέα.
Η Ρωσία θα επιμείνει στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream-2, παρά τις προσπάθειες του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να την μπλοκάρει.
Αυτή την δήλωση έκανε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν κατά την διάρκεια της συνάντησης του με την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ στο Σότσι, με την οποία συζήτησαν μεταξύ άλλων την κατάσταση στην Συρία, το Ιράν και την Ουκρανία.
Διαβάστε επίσης:Η γεωπολιτική του Nord Stream ΙΙ: Η Γερμανία γυρίζει την πλάτη στις ΗΠΑ, πλησιάζει τη Ρωσία
Μια ημέρα νωρίτερα η DW μετέδιδε ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έθεσε το θέμα της απεμπόλησης του σχεδίου για τον Nord Stream II στην Άγκελα Μέρκελ τον Απρίλιο. Σύμφωνα με πληροφορίες της WSJ άφησε μάλιστα να εννοηθεί ότι εάν το Βερολίνο εγκαταλείψει τα σχέδια για τον αγωγό, που μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω της Βαλτικής, η αμερικανική πλευρά ως αντάλλαγμα θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για μία νέα εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επισήμως ο Λευκός Οίκος το αρνείται, υποστηρίζοντας ότι τα δύο θέματα δεν συνδέονται.
Διαβάστε επίσης: Ο Nord Stream επισφραγίζει τις ανεξάρτητες ευρω-ρωσικές ενεργειακές σχέσεις
Κληθείς να σχολιάσει τις εξελίξεις στο δημόσιο τηλεοπτικό δίκτυο ARD, ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας, Πέτερ Άλτμαϊερ απέδωσε την προσπάθεια των ΗΠΑ να εμποδίσουν τη δημιουργία ενός νέου αγωγού στην επιθυμία τους να διασφαλίσουν αγορές για τις δικές τους εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου.
«Έχουν μεγάλες υποδομές υγροποιημένου φυσικού αερίου που πρέπει να βγάλουν την αξία τους» είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι το υγροποιημένο φυσικό αέριο θα είναι πολύ πιο ακριβό από αυτό του ρωσικού αγωγού. «Μόνο θέτοντας εμπόδιο στον Nord Stream 2, θα διασφαλίσουν εξαγωγές».
Σε αυτές τις δηλώσεις περικλείεται και αναδεικνύεται η επιδεινούμενη σχέση των ΗΠΑ με τη Γερμανία και κατ επέκταση με την ΕΕ, στην οποία η Ουάσιγκτον επιχειρεί να παρέμβει ασκώντας την περιφερειακή επιρροή που διαθέτει.
Η προσπάθεια επιβολής του νέου εμπορικού δόγματος του Ντόναλντ Τραμπ “Πρώτα η Αμερική” μέσω εκτεταμένου αναθεωρητισμού αναγκάζει την Ευρώπη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων επιζητώντας πλέον τη θωράκισή της και απέναντι στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αν και ακόμα οι σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ δεν βρίσκονται όσο χαμηλά αυτές της με τη Ρωσία, διανύουν όμως περίοδο ραγδαίας επιδείνωσης.
Αυτό καταγράφεται στη διαρκή απειλή επιβολής δασμών στις εισαγωγές σιδήρου, τις απειλές των ΗΠΑ για κυρώσεις σε ευρωπαϊκές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο Ιράν καθώς και σε αυτές που θα συμμετάσχουν στην κατασκευή του Nord Stream II είναι κάποια ηχηρά παραδείγματα της εντεινόμενης αντιπαράθεσης.
Και σε πολιτικό επίπεδο, όμως, ΗΠΑ και ΕΕ απομακρύνονται με ταχύτητα, όπως άλλωστε καταγράφηκε στη Μέση Ανατολή που οι Βρυξέλλες και το διευθυντήριο αντέδρασαν σθεναρά στην αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας και τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας εκεί. Η Ουάσιγκτον όμως δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια, πραγματοποίησε επίδειξη δύναμης επιτυγχάνοντας την παρουσία οκτώ χωρών από τα Δυτικά Βαλκάνια και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη στα εγκαίνια, μεταξύ συνολικά 32 χωρών που παραβρέθηκαν.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στο Ιράν, όπου η απόσυρση των ΗΠΑ έφερε συσπείρωση της ΕΕ και επαναβεβαίωση της συμφωνίας με την Τεχεράνη σε όλα τα επίπεδα.
Διαβάστε επίσης: Ο Ευρωστρατός είναι εδώ: Ο οδικός χάρτης και η δομή του
Ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ πιέζει διαρκώς για αύξηση των αμυντικών δαπανών, στο πλαίσιο του NATO, ζητώντας κατ ουσία νέες παραγγελίες στην αμερικανική αμυντική βιομηχανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί με διαδικασίες fast track τον Ευρωστρατό, του οποίου προαπαιτούμενο είναι το Κοινό Ταμείο Άμυνας και η διαμόρφωση ενιαίας αρχιτεκτονικής άμυνας μεταξύ των δυνάμεων. Η προοπτική αυτή έχει κατ επανάληψη προκαλέσει την αντίδραση των ΗΠΑ και του NATO, ανησυχίες στις οποίες η ΕΕ αν και αρχικά απάντησε καθησυχαστικά, σταδιακά έχει αλλάξει δόγμα και μιλά με ολοένα υψηλότερους τόνους για αυτόνομη υπεράσπιση των συνόρων της.
