Σήμερα, μετά από 18 χρόνια πολέμου το Αφγανιστάν παραμένει μια διαιρεμένη χώρα, οι Ταλιμπάν ισχυροποιούνται, η παραγωγή ναρκωτικών χτυπά νέα υψηλά και το Ισλαμικό Κράτος φαίνεται να αναγενάται στην ίδια περιοχή, ενώ η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να ενισχύσει τις δυνάμεις στη χώρα, δεν αναμένεται να αλλάξει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και η οποία οδηγεί σε διάσπαση της χώρας.
Πρόσφατη έρευνα του BBC δείχνει ότι περίπου το 4% των 400 περιφερειών του Αφγανιστάν ελέγχονται αποκλειστικά από τους ισλαμιστές, αλλά οι ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος έχουν επίσης ενεργό παρουσία στο 66%, ήτοι 263 περιφέρειες της χώρας, ένδειξη της αποτυχίας της Δύσης να σταθεροποιήσει τη χώρα.
Μόνο 120 περιοχές, σύμφωνα με τα στοιχεία βρίσκονται υπό τον αποκλειστικό έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης της Καμπούλ ή των δυνάμεων ασφαλείας, για την ύπαρξη των οποίων η αποστολή του ΝΑΤΟ έχει μετονομαστεί σε “Resolute Support”, αν και στην ουσία δεν επιτελεί μόνο υποστηρικτικά καθήκοντα, αλλά έχει διαρκή και ενεργό ρόλο.
Προσφάτως, ο Ντόναλντ Τραμπ ενέκρινε την αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων στη χώρα, οι οποίες αποκαλύφθηκε ότι ήταν, ήδη, περισσότερες απ’ όσες επισήμως το Πεντάγωνο παραδεχόταν.
Οι Ταλιμπάν είναι γνωστό ότι έχουν δημιουργήσει εναλλακτικά φορολογικά και δικαστικά συστήματα, ενώ σε ορισμένες επαρχίες έχουν τοποθετήσει επίσης σκιώδεις διοικητές. Ακόμη και μια καλά λειτουργούσα κεντρική κυβέρνηση θα δυσκολευόταν να επιβάλει την παρουσία της σε πολλά μέρη της χώρας. Αυτό δείχνει επίσης ότι το Αφγανιστάν δεν ενδιαφέρεται να συμμορφωθεί με τα δυτικά ιδεώδη ενός πλήρως ανεπτυγμένου κράτους.
Ο στόχος για τον κεντρικό έλεγχο των απομακρυσμένων και απομονωμένων πολυ-εθνιτικών περιοχών της χώρας, αποδεδειγμένα δεν είναι ρεαλιστικός.
Η ανωτερότητα της θρησκείας, στο κοινωνικό σύστημα αξιών, έναντι ακόμα και της οικογένειας, σε συνδυασμό με την ισχύ αντλούν οι ταλιμπάν από την καλλιέργεια παπαρούνας, αποτελούν δύο βασικούς παράγοντες-αναχώματα στην ανατροπή του status quo και την επικράτηση της Δύσης.
Η ανάγκη της Δύσης να κερδίσει έναν πόλεμο, η σκιώδης αντιπαράθεση με τη Ρωσία -και σε αυτό το μέτωπο- και ο βαθύς διχασμός των τοπικών κοινωνιών έχουν καταστήσει, de facto, το Αφγανιστάν μια χώρα πολλαπλών ταχυτήτων. Αυτό που μένει τώρα είναι η πολιτική βούληση και τα κεφάλαια που θα οδηγήσουν στον διαμελισμό της.
