Η Δημοκρατία παρά τους πολλούς αιώνες εφαρμογής της ως κυρίαρχο πολιτικό σύστημα και τις πολλές εκδοχές της, παραμένει ένα ατελές πολίτευμα, με προβλήματα και ζητήματα στην καθολική εφαρμογή της, ωστόσο παραμένει το πιο ανεκτικό, λειτουργικό και ανθρώπινο πολίτευμα απ όσα έχουν δοκιμαστεί.
Πολλές φορές όμως, η ποιότητα της Δημοκρατίας που εφαρμόζεται δεν διαφέρει πολύ από ένα απολυταρχικό καθεστώς, καθώς το βασικό όπλο των πολιτών, η ψήφος, αποδεικνύεται ανίσχυρο μπροστά στις τακτικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης, ενώ παράλληλα, με νόμους επιβάλλονται πρόσωπα σε θέσεις εξουσίας και συγκεντρώνουν αρμοδιότητες που καθιστούν πρακτικά αδύνατη την αμφισβήτησή τους.
Τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί, περισσότερο από ποτέ, ότι τα μέσα που μετέρχονται οι διεκδικητές της εξουσίας για την κατάκτησή της αμφισβητούν ευθέως της δημοκρατική λειτουργία, τάση που εντείνεται από το πολύπλοκο και διασυνδεδεμένο διεθνές σκηνικό, το οποίο επιτρέπει έμμεσες και άμεσες παρεμβάσεις τρίτων χωρών και ιδιωτών στην εκλογική διαδικασία και ιδιαίτερα στην χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Παγκοσμίως, αυτή τη στιγμή, δυο ηγέτες δείχνουν να έχουν εκμεταλλευτεί κάθε αδυναμία της Δημοκρατίας και να έχουν δημιουργήσει περισσότερες, αποδυναμώνοντας παράλληλα δομικά χαρακτηριστικά και πρόνοιες του συστήματος και καθιστώντας τη λειτουργία του κατ επίφαση δημοκρατική.
Ο Βλάντιμιρ Πούτιν και ο Ταγίπ Ερντογάν, μπορεί να έχουν βρεθεί πιο κοντά εσχάτως και να συνδέονται από τη διάθεσή τους να αμφισβητήσουν το παγκόσμιο γεωπολιτικό status quo που έχει εγκαθιδρυθεί μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, που σηματοδότησε η πτώση του τείχους του Βερολίνου και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, στην πραγματικότητα όμως μοιράζονται πολύ περισσότερα κοινά.
Τόσο ο Βλάντιμιρ Πούτιν όσο και ο Ταγίπ Ερντογάν μεταπήδησαν από το κορυφαίο πολικό αξίωμα του πρωθυπουργού στο πολιτειακό του προέδρου, ενώ στη συνέχεια προώθησαν συνταγματικές αλλαγές αλλάζοντας ουσιαστικά την υφή του πολιτεύματος των χωρών τους.
Στη Ρωσία, ο πρώην πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, σε συνεννόηση με τον Πούτιν, που είχε μεταβεί στην πρωθυπουργία διεύρυνε την προεδρική θητεία από τα 4 στα 6 χρόνια για τον διάδοχό του, εν προκειμένω για τον Πούτιν, ενώ ήρε και τον περιορισμό των δύο θητειών.
Ο Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε την τουρκική προεδρία (μετά από τρεις θητείες ως πρωθυπουργός) με εκλογές το 2014 και διεξήγαγε δημοψήφισμα το 2017, αλλάζοντας το πολίτευμα από προεδρευομένη σε προεδρική Δημοκρατία.
Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι η ελευθερία του Τύπου τόσο στη Ρωσία όσο και στην Τουρκία έχει πληγεί βάναυσα, η προπαγάνδα βρίσκεται σε άνθιση και το κράτος Δικαίου έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.