Η δυνατότητα του δυτικού κόσμου να κατανοήσει τον τρόπο λειτουργίας και διατήρησης της συνοχής της Κίνας ήταν πάντα περιορισμένη, καθώς -παρά τους αιώνες εξελικτικής ιστορίας της περιοχής- πολιτικοί και δημοσιογράφοι κυρίως επιμένουν να προσπαθούν την κρίνουν με βάση εξωτερικά μέτρα και σταθμά, αποφεύγοντας την προσέγγιση.
Ένα ακόμη βήμα στην αλλαγή και τον μετασχηματισμό της Κίνας αποτελεί το νέο δόγμα του Κινέζου προέδρου, Σι Ζινίνγκ, το οποίο το Κομουνιστικό Κόμμα της Κίνας χαρακτήρισε όραμα και το αναγόρευσε σε αντίστοιχο της πολιτιστικής επανάστασης του Μάο Τσε Τουνγκ.
Τούτων δοθέντων, η αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος παραμονής στην εξουσία, που την τελευταία 20ετία είχε οριστεί στις δυο προεδρικές θητείες, ήταν όχι απλά αναμενόμενη, αλλά επιβεβλημένη, προκειμένου να αποφευχθεί ένα παρα φύση πολιτικό μόρφωμα διακυβέρνησης της αχανούς χώρας.
Η Κίνα έχει βιώσει και στο παρελθόν την προσπάθεια ηγετώ να διατηρήσουν την εξουσία έχοντας ολοκληρώσει τη θητεία τους, κατάσταση που οδήγησε σε αύξηση της κρατικής στο εσωτερικό, απώλεια εμπιστοσύνης στις σχέσεις με τη Δύση και εν τέλει απομόνωσή της.
Τώρα όμως, έχοντας πλέον εμπλακεί ενεργητικά στο διεθνές οικονομικό σύστημα και θέλοντας να κάνει τα πρώτα βήματα αλλαγής του γεωστρατηγικού της στίγματος, όπως αυτό εγκρίθηκε νωρίτερα, το ενδεχόμενο επανάληψης μιας τέτοιας κατάστασης δεν είναι μόνο τρομακτικό, αλλά επικίνδυνο για την παγκόσμια σταθερότητα, μέσα στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα.
Αφού πρώτα εγκρίθηκαν από τη Κεντρική Επιτροπή, το Πολιτικό Γραφείο και το υπουργικό συμβούλιο, το Κοινοβούλιο επικύρωσε τις αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας που επιτρέπουν την επ αόριστον παραμονή του Σι Ζινπίνγκ στην εξουσία. Η απόφαση αυτή έχει δεκτή ποικιλοτρόπως στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Δύση, όπου αν και σε λίγες χώρες υπάρχουν όρια στις κυβερνητικές θητείες, εν τούτοις ασκήθηκε κριτική για διάθεση του Σι να αναδειχθεί σε αυτοκράτορα.
Ο Σι, όμως, αναδεικνύεται, πλέον, ως ο μεγάλος αρχιτέκτονας του μετασχηματισμού της Κίνας σε μια παγκόσμια δύναμη, με φιλοδοξία να ηγεμονεύσει αλλά και να ενταχθεί σε ένα νέο σύστημα διεθνών κανόνων, προοπτική που ποτέ ξανά δεν είχε η χώρα.
Από τις συνολικά 2.964 βουλευτές που ψήφισαν, μόλις δύο ψήφισαν αρνητικά και άλλοι τρεις απείχαν, κάτι που σημαίνει ότι η απόφαση πέρασε με συντριπτική, σχεδόν καθολική, πλειοψηφία.
Η πρόταση για άρση των ορίων της προεδρικής θητείας έπεσε στο τραπέζι της συζήτησης στα τέλη Φεβρουαρίου. Ο πρόεδρος Σι Τζιπίνγκ θα παρέμενε στη θέση του έως και το 2023. Η ψηφοφορία που ακολούθησε κατέστησε τον Κινέζο πρόεδρο πανίσχυρο, του προσέδωσε αυτοκρατορικές εξουσίες και επί της ουσίας τον έχρισε μόνιμο πρόεδρο, υπεράνω δημοκρατικών διαδικασιών.
Επίθεση στο παλιό και εδραίωση του νέου
Ο Σι δεν ανακάλυψε καμία νέα συνταγή για την επίτευξη της πολιτικής κυριαρχίας, αλλά πάτησε σε βήματα άλλων, χρησιμοποιώντας από τις πρώτες ημέρες ανάληψης της εξουσίας το 2012, μία ευρεία εκστρατεία κατά της διαφθοράς, ως προμετωπίδα για την αντιμετώπιση των πολιτικών του αντιπάλων και ανατροπή του status quo.
Ωστόσο, γνώριζε καλά ότι η διάρκεια είναι συνάρτηση αφενός της αποφασιστικής μάχης με το παλιό αλλά και της γέννησης του νέου, εκεί που απέτυχαν οι περισσότεροι προκάτοχοί του. Ο Σι όμως αναγνώρισε τη νέα δυναμική της Κίνας, το ρόλο της στο διεθνές σύστημα και την ανάγκη για έναν νέο παίκτη προκειμένου να μην επαναληφθεί η εποχή του ψυχρού πολέμου.
Ο Κινέζος πρόεδρος προέβαλε στη διεθνή κοινότητα εαυτόν ως μεταρρυθμιστή, ανοίγοντας σταδιακά τις τοπικές αγορές σε ξένους επενδυτές, αλλά και πρωταθλητή του ελεύθερου εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης. Η έκταση των φιλοδοξιών του, έγιναν φανερές με την πρωτοβουλία «Μία Ζώνη- Ένας Δρόμος», η οποία χαράσσει ουσιαστικά το νέο Δρόμο του Μεταξιού.
Οι κατηγορίες για αυταρχισμό, αυστηρή λογοκρισία (που έφτασε στο σημείο να απαγορεύσει τον… Γουίνι το αρκουδάκι από τα social media της χώρας), οι ανησυχίες για την υπερβολική συγκέντρωση εξουσιών θα έλεγε κανείς πως θα ήταν αρκετές για μία επικριτική στάση των δυνάμεων της Δύσης εναντίον του. Ωστόσο οι προοπτικές εμπορικής συνεργασίας, η συμμετοχή στα πλούσια project του «Μία Ζώνη- Ένας Δρόμος» επισκιάζουν τα παραπάνω. Αν κάτι ανησυχεί τις δυτικές δυνάμεις είναι η οικονομική επέλαση της Κίνας στο έδαφός του με εξαγορές επιχειρήσεων σε κρίσιμους τομείς και όχι το στυλ διακυβέρνησης του Σι, που αποδεικνύεται ικανότατος παίχτης στην διεθνή πολιτική σκακιέρα.
Τα πρώτα βήματα
Γεννημένος στο Πεκίνο το 1953, ο Σι Τζινπίνγκ είναι γιος του Σι Ζονγκξουν, εκ των ιδρυτικών πατέρων του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δεν ήταν όμως η κλασική περίπτωση απογόνου υψηλόβαθμων στελεχών, που ανεβαίνει με γρήγορα βήματα τα σκαλιά της ιεραρχείας. Το 1962, πριν την Πολιτιστική Επανάσταση, ο πατέρας του βρέθηκε υπό δίωξη και εκείνος, στα 15 του χρόνια τότε εστάλη σε στρατόπεδο «επανεκπαίδευσης». Η σκληρή εργασία σε ένα απομονωμένο χωριό για επτά χρόνια ήταν μία εμπειρία, που τον στιγμάτισε. Αντί, ωστόσο, να τον κάνει να στραφεί κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος, τον έκανε να επιδιώξει την πλήρη ενσωμάτωσή του σε αυτό.
Έκανε πολλές αιτήσεις για ένταξη, οι οποίες και απορρίπτονταν εξαιτίας του πατέρα του. Έγινε τελικά δεκτός στις τάξεις του κόμματος το 1974 και το έβαλε στόχο να αναρριχηθεί ως την κορυφή του.
