Ο ήλιος και η παραγόμενη απ αυτόν ενέργεια έχουν αναχθεί σε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο εμπόρευμα, με την Κίνα να κατέχει τα πρωτεία στην εκμετάλλευσή του και την Ευρώπη να τον αναζητά τόσο για την ενεργειακή του αξία όσο και για την… τουριστική του.
Η έκταση της Ευρώπης της επιτρέπει να έχει χώρες με μεγάλη ηλιοφάνεια και άλλες με ελάχιστη, ενώ τεράστιες διαφορές παρατηρούνται και μέσα στις ίδιες τις χώρες, από πόλη σε πόλη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γαλλία, όπου το Παρίσι και η λιλ βρίσκονται στους αντίποδες.
Για μέρη της Ευρώπης, αυτός ο χειμώνας ήταν ιδιαίτερα ζοφερός και καταθλιπτικός. Τον Δεκέμβριο, οι Βρυξέλλες είχαν λιγότερο από 11 ώρες ηλιοφάνειας για ολόκληρο το μήνα, ωθώντας το Βασιλικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο του Βελγίου να τον ανακηρύξει ως τον δεύτερο πιο σκοτεινό μήνα από το 1887.
Στην άλλη πλευρά των συνόρων, στη Γαλλία, το Παρίσι είχε 10 ώρες ηλιοφάνειας κατά το μισό του Ιανουαρίου, ενώ η Λιλ είχε μόνο δύο ώρες και 42 λεπτά. Οι άνθρωποι στον γαλλικό νότο και κατά μήκος της Μεσογείου, γενικά, δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Το παρακάτω infogaraphic δείχνει τον μέσο αριθμό ωρών ηλιοφάνειας σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις τον Ιανουάριο, βάσει δεδομένων που καταρτίζονται από την Current Results. Η Νίκαια είχε 158 ώρες ενώ η Βαρκελώνη 149. Η Λιλ είναι επίσης στη λίστα με 66 ώρες παρά το εξαιρετικά σκοτεινό πρώτο μισό του μήνα. Το Δουβλίνο έφτασε τις 59 ώρες ηλιοφάνειας κατά μέσο όρο τον Ιανουάριο, ενώ το Ταλίν ήταν η πιο σκοτεινή πόλη με μόλις 24 ώρες ηλιοφάνειας.
