Η ιδέα του Ευρωστρατού εμφανίστηκε αρχικά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για να τεθεί εκτός συζήτησης στα μέσα της δεκαετίας του 1950 λόγω του NATO. Εν συνεχεία οι ευρωπαϊκές χώρες ανέπτυξαν ισχυρές μεν αλλά αυτόνομες και χωρίς συνεκτικούς κρίκους, ένοπλες δυνάμεις, υπό την ομπρέλα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας αλλά χωρίς κοινή αρχιτεκτονική και με διαφορετική στόχευση.
Το πλαίσιο αυτό οδήγησε σε μεγάλη διαφοροποίηση των οπλικών συστημάτων, πολυδιάσπαση της αμυντικής βιομηχανίας και αδυναμία κοινής δράσης. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η προφανής απόσυρση του αμερικανικού ενδιαφέροντος από την ΕΕ λόγω του νέου δόγματος των ΗΠΑ που εισάγει ο Ντόναλντ Ταμπ και το Brexit, έδωσαν νέα ώθηση στην ιδέα. Η ΕΕ επιθυμεί επίσης να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις χωρίς αμερικανική υποστήριξη, αποκτώντας αυτονομίας και δυνατότητα να χαράξει χαράξει αυτόνομη εξωτερική πολιτική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα 25 κράτη μέλη της ΕΕ να συμφωνήσουν στη Μόνιμη Δομημένη Συνεργασία ή στην PESCO, η οποία περιλαμβάνει τη δομημένη ενσωμάτωση των ενόπλων δυνάμεων των υπογραφόντων.
Η πεποίθηση ότι η PESCO αποτελεί το πρώτο βήμα για έναν ολοκληρωμένο και συνεκτικό ευρωστρατό αποκτά δυναμική. Σε πρώτη φάση, ωστόσο, στοχεύει στην αύξηση της αποδοτικότητας των αμυντικών δαπανών, τη μείωση του κόστους και τη στήριξης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Παράλληλα, όμως, στοχεύει και στην στρατιωτική προσέγγιση και την ενίσχυση της διαλειτουργικότητας των ενόπλων δυνάμεων.
Μαζί με τη γλώσσα και τον πολιτισμό, διαφορετικοί τύποι στρατιωτικού εξοπλισμού κατέστησαν δύσκολη τη συνεργασία και την ένταξη μεταξύ των Ευρωπαίων συμμάχων. Η ΕΕ διαθέτει έξι φορές περισσότερα συστήματα όπλων σε λειτουργία από τις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων 17 διαφορετικών τύπων τεθωρακισμένων, όπως το γαλλικό Leclerc, το γερμανικό Leopard 2, το ιταλικό Ariete και το πολωνικό PT-91.
Κατά τη διάρκεια της Καταιγίδας της Ερήμου το 1991, οι Η.Π.Α. ανέπτυξαν τα M1 Abrams, M60 Patton και M551 Sheridan, ενώ σήμερα μόνο ο M1 Abrams παραμένει σε υπηρεσία. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της ΕΕ διαθέτουν επίσης 20 διαφορετικούς τύπους οχημάτων πεζικού και 27 διαφορετικούς τύπους αρμάτων πυροβολικού (πυροβόλων). Ενδεικτικό της διαφοράς, είναι ότι οι Η.Π.Α. στηρίζονται μόνο σε δύο εκδόσεις του καθενός.
Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται κάτω από ολόκληρη τη λίστα εξοπλισμού. Συνολικά, οι ΗΠΑ διαθέτουν 30 σημαντικά συστήματα όπλων, ενώ η Ευρώπη έχει 178. Καθώς οι αξιωματούχοι της ΕΕ προσβλέπουν σε φθηνότερη και αποτελεσματικότερη στρατιωτική συνεργασία, η μείωση της ποικιλομορφίας των όπλων θα αποτελέσει ένα κρίσιμο βήμα για την απλοποίηση της διαλειτουργικότητας. Η περικοπή θα εξοικονομήσει κόστος, θα βελτιώσει την κατάρτιση, θα διευκολύνει τη συντήρηση και θα βελτιώσει την αλυσίδα εφοδιασμού. Εάν δεν συμβεί αυτό, οι μελλοντικές επιχειρήσεις PESCO μπορεί να μετατραπούν σε έναν περίπλοκο και ασυντόνιστο εφιάλτη διοικητικής μέριμνας.
