Το πολιτικό θερμόμετρο στην Αθήνα ανεβαίνει, ωστόσο ακόμα ουδείς μπορεί να προβλέψει αν πρόκειται για την απαρχή πολιτικής κρίσης που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, αν είναι μια ακόμη ουλή στο ήδη πληγωμένο σαρκίο της ή αν απλά πρόκειται για μια άσκηση αγωνιστικής γυμναστικής από την αντιπολίτευση. Σε κάθε περίπτωση, οι υψηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι επισκιάζουν, σε ένα βαθμό, τον γύρο του θριάμβου της κυβέρνησης μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για το κοινωνικό μέρισμα.
Η συζήτηση για τα εξοπλιστικά (υπόθεση της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία) στη Βουλή καθυστερεί, οι τόνοι, όμως, στα media παραμένουν υψηλοί, ενώ το θέμα σύρεται αναπάντητο στην κοινωνία, δημιουργώντας κλίμα και αποδομώντας το turn-around story που είχε διαμορφώσει το Μαξίμου πατώντας επάνω στα επιτεύγματα του οικονομικού επιτελείου και δρέποντας τους καρπούς από τις σχέσεις με τον ξένο παράγοντα.
Η εμπλοκή του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου σε υποθέσεις από τις οποίες αναδύεται οσμή σκανδάλου δεν είναι καινοφανής, αυτό που προβληματίζει και εξετάζεται είναι το βάθος του προβλήματος και το επίπεδο και εύρος της κάλυψης που θα παράσχει ο Αλέξης Τσίπρας προσωπικά στον Πάνο Καμένο. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει από καιρό λάβει αποστάσεις από το συγκυβερνών κόμμα των ΑΝΕΛ και τις διεργασίες στο εσωτερικό του κόμματος για αναψηλάφηση της σχέσης με τη νέα -πλέον- κεντροαριστερά να κινούνται, αν και σε πρώιμο στάδιο, ο πρωθυπουργός είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει πλάτη.
Αν και όλα δείχνουν πως ο Αλέξης Τσίπρας θα δαπανήσει προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο για “να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται” από τον κυβερνητικό συνασπισμό, τίποτα ακόμα δεν μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο, ακόμα και το ενδεχόμενο να προτείνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός νέα Εξεταστική Επιτροπή για τα εξοπλιστικά. Μια τέτοια κίνηση θα περιορίσει τη ζημιά στο προφίλ του πρωθυπουργού και θα βοηθήσει στη διατήρηση του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παράλληλα θα αποτελέσει μήνυμα-βάση για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τη νέα κεντροαριστερά.
Μια τέτοια κίνηση, ακόμα και αν αποδειχθεί θνησιγενής, λόγω της άρνησης της αντιπολίτευσης να συναινέσει σε μια νέα Εξεταστική με ευρύ χρονικό ορίζοντα, μπορεί να εξασφαλίσει για την κυβέρνηση αρκετό χώρο και να αγοράσει χρόνο ανατρέποντας παράλληλα και την πολιτική επικαιρότητα.
Στόχος της αντιπολίτευσης βέβαια, δεν είναι μόνο ο Πάνος Καμμένος, αλλά η αποδόμηση του κυβερνητικού αφηγήματος και η κατανάλωση του πολιτικού κεφαλαίου του Αλέξη Τσίπρα και κατ επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, η αντιπολίτευση δεν είναι ενιαία, δεν έχει τις ίδιες προοπτικές και σίγουρα όχι αδιαπραγμάτευτη θέση.
Υπ αυτό το πρίσμα, μπορεί αρχικά Κενροαριστερά και ΝΔ να κινούνται εν αρμονία, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να διασπαστούν στη συνέχεια, ανάλογα με τα χαρτιά που θα ανοίξουν στο τραπέζι και με βάση τις εσωτερικές πιέσεις και διαδρομές που θα ακολουθηθούν.
