Με τις πιέσεις να εντείνονται, τον κλοιό να σφίγγει και μετά από διαπραγματεύσεις με τη Σαουδική Αραβία, τη Γαλλία και την Αίγυπτο, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Σάαντ Χαρίρι επέστρεψε στη Βηρυτό, τρεις εβδομάδες μετά την παραίτησή του.
Το πολιτικό σκηνικό στο Λίβανο παραμένει ασταθές με τον πρόεδρο της χώρας, Αούν, να καταγγέλλει προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας να επιβάλει πρωθυπουργό τον αδερφό του παραιτηθέντος πρωθυπουργού, στο πλαίσιο στρατηγικής σκλήρυνσης της στάσης απέναντι στο Ιράν και περιορισμού της επιρροής του.
Αυτή τη στιγμή ο Χαρίρι είναι πρωθυπουργός κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η οποία υποστηρίζεται, τόσο από το κόμμα του προέδρου Αούν, όσο και από τη Χεζμπολάχ, η οποία ωστόσο αποτελεί -για πολλούς- το μακρύ χέρι της Τεχεράνης, ενώ στηρίζει τον Άσαντ και έχει ενταχθεί στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Το κόμμα του Χαρίρι έχει καλέσει τους υποστηρικτές του να συγκεντρωθούν έξω από το σπίτι του Χαρίρι στο κέντρο της λιβανέζικης πρωτεύουσας στις 13:00 (τοπική ώρα και ώρα Ελλάδας).
Η παραίτησή του έχει δώσει τροφή σε πολλές εικασίες. Ο πρόεδρος του Λιβάνου Μισέλ Αούν έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει το Ριάντ ότι κρατά τον Χαρίρι «όμηρο», κάτι που αργότερα διέψευσε η Σαουδική Αραβία, αλλά και ο ίδιος.
Η παραίτηση του πρωθυπουργού του Λιβάνου θεωρήθηκε γρήγορα ως μια νέα αντιπαράθεση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας, που τον στηρίζει, και του Ιράν, που στηρίζει τη Χεζμπολάχ.
Μέχρι στιγμής ο Αούν δεν έχει κάνει δεκτή την παραίτηση Χαρίρι, καθώς θα πρέπει να γίνει γραπτώς και από λιβανέζικο έδαφος.
Πιθανά σενάρια
Αν ο Χαρίρι επιμείνει στην απόφασή του, ο Αούν θα ξεκινήσει διαβουλεύσεις για τον διορισμό νέου πρωθυπουργού. Μεταξύ των πιθανών υποψηφίων είναι οι πρώην πρωθυπουργοί Φούαντ Σινιόρα, που προέρχεται από την παράταξη του Χαρίρι και είναι εχθρικός προς τη Χεζμπολάχ, και ο Νατζίμπ Μικάτι, ένας σουνίτης που είναι πιο αποδεκτός από το σιιτικό κόμμα.
Ωστόσο, δεν αποκλείεται ο Χαρίρι να επιστρέψει στον θώκο, έπειτα από έναν συμβιβασμό με τη Χεζμπολάχ, καθώς όταν ανακοίνωσε την παραίτησή του ο Χαρίρι κατήγγειλε σχέδιο δολοφονίας του και παρέμβαση της Χεζμπολάχ και το Ιράν στις υποθέσεις του Λιβάνου και στις περιφερειακές συγκρούσεις, κυρίως στην Υεμένη και τη Συρία.
