Ζήτημα αναθεώρησης του ρόλου των ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Κουρδικό τίθεται καθώς η περιοχή κινδυνεύει με ανάφλεξη μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας των Κούρδων του Βορείου Ιράκ, οι οποίοι βρίσκονται πλέον μια ανάσα πριν από την κήρυξη ανεξαρτησίας και απόσχισης, γεγονός που θα οδηγήσει σε εμπλοκή και ανατροπή του status quo και για την αποτροπή του οποίου καταβάλλονται αγωνιώδεις προσπάθειες.
Καθώς οι συνέπειες του δημοψηφίσματος της κουρδικής ανεξαρτησίας της προηγούμενης εβδομάδας ξεδιπλώνονται στο Ιράκ, ο ρόλος των ΗΠΑ στη σύγκρουση βρίσκεται στο προσκήνιο. Τα τελευταία δύο χρόνια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρησιμοποιούσε ως μισθοφόρους τους Κούρδους Πεσμεργκά πληρώνοντας μισθούς και εξοπλίζοντάς τους στο πλαίσιο της μάχης κατά του Ισλαμικού Κράτους και θέλοντας να δημιουργήσει μια αξιόπιστ δύναμη απέναντι στον πολυδιασπασμένο χώρο των αντάρτικων μουσουλμανικών οργανώσεων που πολύ εύκολα μεταπηδούσαν από το μετριοπαθές στο ριζοσπαστικό ισλάμ.
Ωστόσο, αξιωματούχοι των Πεσμεργκά δήλωσαν πρόσφατα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της Al Monitor, ότι δεν υπάρχει σχέδιο ανανέωσης της άμεσης στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς την ομάδα. (Ο τελευταίος γύρος βοήθειας έληξε στις αρχές Σεπτεμβρίου). Εάν η Ουάσινγκτον, στην πραγματικότητα, αποσύρει την άμεση οικονομική της βοήθεια στους Κούρδους μαχητές, αυτό θα σημάνει μια σαφή αλλαγή στην προσέγγιση, οδηγώντας πιθανώς στην περαιτέρω αποδυνάμωση του αμερικανικού μετώπου στην περιοχή και την πλήρη κυριαρχία της Ρωσίας.
Ωστόσο, η κατάσταση έχει αλλάξει σημαντικά από τότε που οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ενεργά τις κουρδικές δυνάμεις, καθώς μεταβλήθηκαν οι γεωστρατηγικές ισορροπίες και πλήττοντας καίρια τον ISIS σε περιοχές που ρωσικές δυνάμεις και ο στρατός του Άσαντ θα αργούσαν πολύ να φτάσουν. Αν και οι Πεσμεργκά παραμένουν βασικοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, δεν είναι πλέον στις πρώτες γραμμές. Κούρδοι μαχητές διαδραμάτισαν βασικό ρόλο στην εκκαθάριση και την εξασφάλιση του ανατολικού μετώπου της Μοσούλης το 2015 και έχουν αγωνιστεί στις επαρχίες Νινευή, Κιρκούκ και Ντιγιάλα κατά το προηγούμενο έτος. Δεν δραστηριοποιούνται, όμως, στην επαρχία Ανμπάρ, όπου έχουν συγκεντρωθεί πλέον οι περισσότεροι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους. Επιπλέον, οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας – οι οποίες έχουν πολύ λιγότερους Κούρδους μαχητές από άραβες- έχουν διαδραματίσει σημαντικότερο ρόλο στις δύο τελευταίες μεγάλες επιχειρήσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους, στην Ταλ Αφάρ και στη Hawijah. Οι σιιτικές λαϊκές δυνάμεις έχουν καταλάβει επίσης περισσότερο χώρο τις τελευταίες μάχες.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, αν και θα ήταν οικονομικό πλήγμα για την περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG), η μη ανανέωση της άμεσης βοήθειας των ΗΠΑ προς τους Πεσμεργκά δεν θα εμπόδιζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να υποστηρίξουν τους Κούρδους με άλλους τρόπους, την παροχή εκπαίδευσης και εξοπλισμού.
Τπ διακύβευμα είναι πλέον κατά πόσο μπορεί η διακοπή της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ να ανακόψει την πορεία αυτονόμησης των Κούρδων και πιο είναι το κόστος ευκαιρίας ως προς την αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους, αλλά και στη διαμόρφωση της επόμενης ημέρας στη γειτονική Συρία και αν τελικά μιας τόσο υψηλής σημειολογίας κίνηση θα είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Σημαντικό είναι επίσης να εξεταστεί σε βάθος και το μήνυμα που μια τέτοια κίνηση των ΗΠΑ θα έστελνε στην Άγκυρα τη στιγμή που η αντιπαράθεση μεταξύ τους κλιμακώνεται.
