Πληθαίνουν και ισχυροποιούνται οι ενδείξεις εσωτερικής διχασμού στην καταλανική κοινωνία και πολιτική ζωή, καθώς η προσπάθεια του προέδρου, Κάρλες Πουτζεμόντ να δημιουργήσει τετελεσμένα και να πολώσει την αντιπαράθεση με την κεντρική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι, βρίσκει σφοδρές αντιδράσεις στη Βαρκελώνη.
Αν και τα media έχουν περάσει μια εικόνα σύγκρουσης του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της Καταλονίας και κατ επέκταση της κοινωνίας με την κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης, δημιουργώντας τη αίσθηση καθολικού αιτήματος απόσχισης, κάτι τέτοιο απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ως εκ τούτου οι ερμηνείες που δίδονται στις εξελίξεις βασισμένες σε αυτή την παραδοχή επιτυγχάνουν μόνο να στρεβλώσουν την εικόνα και να πολώσουν ένα ήδη εκρηκτικό σκηνικό, ενώ ταυτόχρονα πυροδοτούν ποικίλες πιέσεις στις κοινωνίες που διοχετεύονται οι ειδήσεις και το κλίμα.
Πριν από λίγες ώρες το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας απεφάνθη ότι η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου της Καταλονίας τη Δευτέρα, με αντικείμενο την επικύρωση των αποτελεσμάτων του Δημοψηφίσματος και εν τη απουσία των βουλευτών της αντιπολίτευσης, είναι παράνομη, καθώς αφαιρεί το νόμιμο δικαίωμα των βουλευτών της αντιπολίτευσης να παρίστανται στις συνεδριάσεις. Αν και εκ πρώτης όψεως η απόφαση αυτή έχει προφανή νομικά κενά, καθώς οι βουλευτές του αντιπολιτευόμενου σοσιαλιστικού κόμματος και των άλλων σχηματισμών, απέχουν οικειοθελώς από τη συνεδρίαση.
Μια πιο προσεκτική ανάγνωση των γεγονότων όμως δίνει μια εντελώς διαφορετική αίσθηση και οπτική των γεγονότων. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας έκρινε ευθύς εξ αρχής παράνομο το Δημοψήφισμα, με τη διεξαγωγή του οποίου διαφωνούσε επίσης σύσσωμη η αντιπολίτευση.
Ως εκ τούτου η συνεδρίαση του Κοινοβουλίου χωρίς απαρτία και στη βάση ενός Δημοψηφίσματος που δεν πληρούσε τα εχέγγυα νομιμότητας για την εκλογική διαδικασία και το οποίο είχε κυρηχθεί απριόρι παράνομο ως αντιβαίνων το Σύνταγμα θα νομιμοποιούσε και θα επικύρωνε την καταστρατήγηση κάθε νόμιμης νομικής διαδικασίας και όλων των δικλείδων ασφαλείας.
Η Ευρώπη με δεμένα τα χέρια, οι τραπεζίτες με lexotanil
Παράλληλα, το μπαράζ μονομερών ενεργειών από την πλευρά της καταλανικής κυβέρνησης, έχει οδηγήσει την κατάσταση σε σημείο από το οποίο μόνο η ίδια μπορεί να επιστρέψει. Ενδεχόμενη επέμβαση της ΕΕ σε αυτή τη φάση επίσης θα νομιμοποιούσε την κατάλυση του ισπανικού συντάγματος και των νόμων, αναδεικνύοντας σε de facto κυρίαρχο τον Κάρλες Πουτζεμόντ, στη βάση της ωμής παραβίασης όλων των νόμων και δικαστικών αποφάσεων.
Συνεπώς, το ενδεχόμενο ουσιαστικής παρέμβασης της ΕΕ με οποιδήποτε τρόπο σε αυτή τη φάση θεωρείται πρακτικά και θεωρητικά αδύνατο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να κρατά τους διαύλους επικοινωνίας ανοιχτούς στο παρασκήνιο.
Επειδή όμως ο χρόνος εξαντλείται και τα σενάρια συμβιβασμού καίγονται από τις κινήσεις και των δυο πλευρών, τα περιθώρια εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης περιορίζονται καθιστώντας τη μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας το μόνο ορατό πολιτικό σενάριο. Κάτι τέτοιο ωστόσο θα οδηγήσει σε άμεση αφαίρεση των εξουσιών της τοπικής κυβέρνησης, ανάληψη τους από την κεντρική και περιορισμό της αυτονομίας της περιοχής.
Το σύνολο αυτών των ενεργειών όμως θα προκαλέσουν αντιδράσεις σε κοινωνικό επίπεδο, οδηγώντας ακόμα και σε εσωτερικές συγκρούσεις και αντιδράσεις. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο με την ΕΕ να μην έχει επιλογές και τον φόβο για την επόμενη ημέρα να κυριαρχεί στις αγορές, το ενδεχόμενο ενός bank run είναι απόλυτα πιθανό.
Έχοντας όμως καταλύσει και αγνοήσει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου απριόρι, η επίκλησή του όταν πλέον θα παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα επιτυγχάνει μόνο να αποκαλύψει τις μεθοδεύσεις και την προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων και τετελεσμένων.
