Σε αδιέξοδο παραμένουν οι διαπραγματεύσεις για την υλοποίηση των κανόνων της Βασιλείας ΙΙΙ, καθώς το ζήτημα της θέσπισης output floor, του κατώτατου ορίου διαφοράς υπολογισμού ρίσκου που είναι ανεκτό στη σύγκριση εσωτερικών με τα επίσημα μοντέλα.
Αν και η Γερμανία είχε υιοθετήσει μια σχετικά διαλλακτική στάση θέλοντας να καθυστερήσει την εφαρμογή αλλά να αποφύγει σύγκρουση με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, μετά τη συνάντηση του Εμμάνουελ Μακρόν με την Άγκελα Μέρκελ οι εκπρόσωποι του Βερολίνου στην Επιτροπή της Βασιλείας άλλαξαν στάση και σχεδόν ευθυγραμμίστηκαν με τις θέσεις του Παρισιού. Η κίνηση αυτή ερμηνεύεται ως ένδειξη πολιτικής βούλησης της Γερμανίας για συμπόρευση με τη Γαλλία.
Το Βερολίνο έχει βέβαια κι άλλους λόγους να ανησυχεί καθώς ο νέος υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Στίβεν Μνούτσιν, εισηγήθηκε την αναβολή της εφαρμογής δυο κανόνων του νέου θεσμικού πλαισίου της Βασιλείας ΙΙΙ που έχουν ήδη εγκριθεί από την Επιτροπή της Βασιλείας.
Το μείζον ζήτημα του τρόπου υπολογισμού του ρίσκου έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς καθορίζει στην ουσία τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών άρα και την ανθεκτικότητα και την αξιοπιστία τους.
Σε αυτή τη φάση ο πρόεδρος της Επιτροπής της Βασιλείας, Στεφάν Ινγκβες, ακολουθεί πολιτική με στόχο την επίτευξη συμφωνίας για τη σταδιακή εισαγωγή του outup floor από το 2021 επιτρέποντας τη βαθμιαία προσαρμογή των εσωτερικών διαδικασιών στα πρότυπα ξεκινώντας από το 45% και καταλήγοντας στο 75% το 2027. Την πρόταση όμως έχει απριόρι απορρίψει ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Γαλλίας υποστηρίζοντας ότι ένα τέτοιο μέτρο θα αποτελέσει χαλινάρι για τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Μέχρι πρότινος οι ΗΠΑ ήταν ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του νέου μοντέλου και η Γαλλία ο μεγαλύτερος πολέμιος, η Γερμανία όμως αναδεικνύεται σε ρόλο καταλύτη ευθυγραμμιζόμενη με τις γαλλικές θέσεις, αν και είχε δείξει διάθεση να δεχθεί τη συμβιβαστική λύση.
Θεσμικά οι κυβερνήσεις δεν εκπροσωπούνται στο συμβούλιο της Βασιλείας, ωστόσο η στήριξή τους είναι κρίσιμη καθώς οι κανονισμοί πρέπει να περάσουν τη διαδικασία υιοθέτησης σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, διαδικασία η οποία αν και έχει αυτοματοποιηθεί και καταστεί δεσμευτική σε μεγάλο βαθμό, εν τούτοις μπορεί να προσκρούσει σε πολλά εμπόδια θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπιστία του θεσμού.
