Το πολιτικό του διαμέτρημα καλείται να αποδείξει εντός των επομένων εβδομάδων ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμάνουελ Μακρόν, καθώς καλείται να επιλέξει πρωθυπουργό και να διαμορφώσει κυβέρνηση η οποία θα στείλει μηνύματα στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς, ενώ παράλληλα θα οριοθετήσει τις σχέσεις του με τη Γερμανία και το ρόλο του στην Ευρώπη.
Οι αγορές έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν καθώς η εκλογή του Εμμάνουελ Μακρόν περιορίζει τον συστημικό κίνδυνο που είχε ενισχυθεί λόγω του φόβου της εκλογής της Μαρίν Λε Πεν. Η Ευρωζώνη δεν κινδυνεύει, ωστόσο σύντομα οι αγορές θα αντιληφθούν ότι η Ευρώπη παραμένει σε θανάσιμο κίνδυνο αν ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας δεν διαμορφώσει ικανό όραμα και δεν αποδείξει την πολιτική του βούληση για ουσιαστικές δράσεις στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής και της αντιμετώπισης μεγάλων προκλήσεων.
Η Ευρώπη κινείται καιρό τώρα με μια μηχανή, τη γερμανική, αντιμετωπίζει αντίθετους ανέμους από τις νέες χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ, πιέζεται από τη Ρωσία και βιώνει το Trump-effect. Η ελληνική κρίση βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, το ίδιο και οι ιταλικές τράπεζες. Η Γαλλία φαίνεται πιο σταθερή αλλά με αναιμική ανάπτυξη και χωρίς ουσιαστικό σχέδιο.
Η Γερμανία όμως αν και μόνη δεν έχει ανταποκριθεί επαρκώς στον ηγεμονικό της ρόλο, η απουσία οράματος και πολιτικού σθένους από τη Γαλλία έχει επιτρέψει στο Βερολίνο να ποδηγετεί απροκάλυπτα τις Βρυξέλλες και να δημιουργεί εικόνα γερμανικής επιτροπείας αντί για ηγεμονίας.
Οι επιλογές του Μακρόν είναι κρίσιμες για τη δυνατότητά του να κυβερνήσει τη Γαλλία και να συμμετέχει αποτελεσματικά στη διαμόρφωση πορείας στην Ευρώπη, κάθε αποτυχία του θα έχει αντίκτυπο αποκλειστικά στους πλέον αδύναμους, όπως η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του Νότου, ιδιαίτερα οι μικρές.
Η παγίδα του Βερολίνου και οι κίνδυνοι των προθύμων
Το Βερολίνο όμως δεν σκοπεύει να ηνία και ιδιαίτερα προ των εκλογών του Σεπτεμβρίου. Κάθε προσπάθεια πολιτικής ανέλιξης του Εμμάνουελ Μακρόν θα αντιμετωπίζεται με μεγάλες δόσεις γερμανικής δολιοφθοράς. Η Άγκελα Μέρκελ και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα δώσουν χώρο στον Μακρόν μόνο στα σημεία που αυτοί έχουν επιλέξει.
Η έλλειψη οργανωμένου κομματικού μηχανισμού αποτελεί ευλογία και κατάρα για τον Μακρόν, ο οποίος καλείται να βρει συμμάχους και συνοδοιπόρους ευκαιριακά, χωρίς ισχυρές δεσμεύσεις. Αν και ο ίδιος διαμηνύει ότι θα αναζητήσει τους αρίστους εν τέλει θα είναι αναγκασμένος να δουλέψει με τους προθύμους.
Ο Μακρόν όμως θα έχει πρόβλημα εκπροσώπησης στην Ευρώπη καθώς η μη ύπαρξη κόμματος συνεπάγεται και την απουσία τεχνικών παραγόντων και ευρωβουλευτών, οι οποίοι έχουν ρίζες και εξαρτήσεις (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά). Αυτό σημαίνει ότι σε πρώτη φάση ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας δεν θα έχει μηχανισμό να διαβιβάζει τις θέσεις του στις Βρυξέλλες και δεν θα έχει και δυνατότητα χαλιναγώγησης.
Κάθε σύγκρουση, κάθε αντιπαράθεση θα κρίνεται ad-hoc, χωρίς μόνιμες συμμαχίες και μόνο με ευκαιριακούς συμμάχους οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι περιστασιακοί, ενώ χωρίς μηχανισμούς ελέγχου-πειθαρχίας ο Μακρόν θα βρεθεί να σύρεται και όχι να ηγείται.
Αυτά τα γνωρίζει το Βερολίνο που είναι έτοιμο να προσφέρει χείρα βοηθείας στην Ευρωπαϊκή πορεία του Μακρόν αλλά και στην προσπάθεια εδραίωσης της εσωτερικής του πολιτικής κυριαρχίας, φυσικά αυτό θα έχει κόστος, τόσο για τον Μακρόν όσο και για την Ευρώπη.
Αν ο Εμμάνουελ Μακρόν επιλέξει την πολιτική των ad-hoc συμμαχιών όχι έναν κυβερνητικό συνασπισμό που θα του δώσει πολιτικό εκτόπισμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη, τότε είναι καταδικασμένος να βρεθεί στο πίσω κάθισμα ακολουθώντας και βασιζόμενος στο Βερολίνο και ελπίζοντας στην πολιτική του επιβίωση.
Η επόμενη μέρα για τη Γαλλία και οι επερχόμενες εκλογές
Ο νέος ένοικος των Ηλυσίων θα έχει βέβαια μέχρι τότε τη δυνατότητα να καθορίσει τον ρυθμό των εξελίξεων, με τις πρωτοβουλίες του και με τη φυσιογνωμία της κυβέρνησης που θα διορίσει. Το πολιτικό σκηνικό είναι ιδιαίτερα ρευστό, καθώς όλα τα κόμματ επιδιώκουν ανασύνθεση και νέο αφήγημα, ακόμα και η Λε Πεν, που αν και έχασε θεωρείται κερδισμένη.
Η προοπτική ανασύνταξης του πολιτικού τοπίου στη Γαλλία δημιουργεί ευκαιρίες για τον Μακρόν και το En Marche!, χωρίς ωστόσο να εγγυάται κανείς την επιτυχία. Καθοριστικό crash test θα είναι οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, τα αποτελέσματα των οποίων θα κρίνουν τις δυνάμεις και τις προοπτικές του νέου προέδρου.
Το En Marche! είναι ένα νεοσύστατο κίνημα, αλλά ο κεντρώος αυτοπροσδιορισμός του τού επιτρέπει κάθε είδους ανοίγματα προς τα αριστερά και τα δεξιά του – όπου ήδη πολλοί μεγαλόσχημοι κυρίως των Σοσιαλιστών και δευτερευόντως των Ρεπουμπλικανών “δηλώνουν παρόντες”.
Οι πρόθυμοι έχουν ήδη ανοίξει τα χαρτιά τους, ενώ οι στρατηγικοί παίχτες περιμένουν μανιφέστο θέσεων, προθέσεων και προτάσεων από τον Εμμάνουελ Μακρον.
Πολλοί υποψήφιοι εταίροι του Macron εκ δεξιών και εξ αριστερών θα θέλουν βέβαια να εγκολπωθούν τον νέο πρόεδρο, συνεχίζοντας οι ίδιοι να πορεύονται με την παραδεδομένη κομματική σημαία και την ταυτότητά τους. Είναι μέγα ερώτημα αν θα τα καταφέρουν.
[infogram id=”french_elections_2nd_round_pre” prefix=”7Lr” format=”interactive” title=”French Elections 2nd Round pre”]
