Μπροστά στον κίνδυνο μιας ατέρμονης πολιτικής διελκυστίνδας για τον σχηματισμό κυβέρνηση βρίσκεται η Βουλγαρία, με τον διεθνή παράγοντα να εμπλέκεται ποικιλοτρόπως και από πολλές πλευρές στις διεργασίες. Αν και οι εκλογές εξέλεξαν το κεντροδεξιό κόμμα του Μπόικκο Μπορίσοφ με σημαντική διαφορά από το δεύτερο των Σοσιαλιστών το ποσοστό που έλαβε το πρώτο κόμμα δεν επαρκεί για τον σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Συνεπώς ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ θα λάβει διερευνητική εντολή και θα ανοίξει κύκλο πολιτικών διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης αναζητώντας τουλάχιστον 29 έδρες ώστε να διαθέτει το 50+1% της Βουλής και να μπορεί να άβει ψήφο εμπιστοσύνης.
Με πάνω από το 80% των ψήφων να έχει καταμετρηθεί και τη Βουλή να διαθέτει 240 έδρες:
- το GERB με ποσοστό 33% κατακτά 92 έδρες
- δεύτερο το Σοσιαλιστικό Κόμμα BSP, το οποίο με ποσοστό σχεδόν 27% αποσπά 85 έδρες.
- Οι εθνικιστές “Ενωμένους Πατριώτες” λαμβάνουν 9,1% ήτοι 24 έδρες
- Το φιλοτουρκικό κόμμα “Κόμμα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών” 8,9% 23 έδρες
- Τέλος 4,1% και 14 έδρες παίρνει το λαϊκιστικό Wolja.
Το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό δίνει τρεις εναλλακτικές λύσεις στον Μπόικο Μπορίσοφ:
- Είτε θα συνεργαστεί με τους εθνικιστές και τους λαϊκιστές αντλώντας συνολικά 38 έδρες και διαμορφώνοντας έναν επικίνδυνο ευρωσκεπτικιστικό συνασπισμό
- Θα διαμορφώσει μεγάλο συνασπισμό με τους Σοσιαλιστές, κυβέρνηση η οποία θα βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση για τον φιλοευρωπαϊκό ή φιλορωσικό προσανατολισμό
- Παροχή ψήφου ανοχής στην κυβέρνηση Μπορίσοφ από μέρος της αντιπολίτευσης ή/και συνεργασία με κάποιο κόμμα στο πλαίσιο της ψήφου εμπιστοσύνης
Σίγουρο θεωρείται ότι δεν θα ενταχθεί σε κανενός είδους κυβερνητικό συνασπισμό το φιλοτουρκικό κόμμα, η είσοδος του οποίου στη Βουλή προκαλεί έντονο προβληματισμό στο πολιτικό σύστημα.
[infogram id=”__2017-5775809973″ prefix=”W3a”]
Ένα άλλο σημείο στο οποίο στέκονται πολλοί αναλυτές, έχει να κάνει με την εξωτερική πολιτική της χώρας και την κατεύθυνση που πρόκειται να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. «Είναι η πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια που τίθεται επί τάπητος το θέμα του διεθνούς προσανατολισμού της χώρας. Θα παραμείνει η Βουλγαρία αναπόσπαστο μέλος της ευρωατλαντικής συμμαχίας ή θα εξελιχθεί σε μια ‘oυδέτερη ζώνη’ μεταξύ Ανατολής και Δύσης», διερωτάται ο πολιτικός επιστήμονας Ογκνιάν Μιντσέφ.
Όπως σημειώνει ο ίδιος, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση της ρωσικής επιρροής στη Βουλγαρία», ιδίως στο πλαίσιο των μεγάλων επενδύσεων για τον πυρηνικό σταθμό του Μπελένε και τον αγωγό φυσικού αερίου Southstream. Πρόκειται για δύο έργα με έντονη ρωσική παρουσία, υπέρ των οποίων τάσσονται οι Σοσιαλιστές, ενώ το GERB διατηρεί επιφυλάξεις.
Δεύτερο κρίσιμο στοιχείο στο πεδίο της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής είναι η επιδείνωση των σχέσεων με την Τουρκία. Ο βουλγαρικός εθνικισμός διέπεται παραδοσιακά από έντονα αντιτουρκικά αισθήματα, τα οποία έχουν λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις μετά την πολιτική Ερντογάν στο προσφυγικό. Όπως εκτιμά ο Αντρέι Ράιτσεφ, η επιθετική πολιτική της Άγκυρας αλλά και η ανάμειξή της στον βουλγαρικό προεκλογικό αγώνα μέσω του φιλοτουρκικού DOST προκαλεί έντονο προβληματισμό.
Η μεγάλη πρόκληση για τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση υπό τον Μπορίσοφ θα είναι συνεπώς η διατήρηση της φιλοευρωπαϊκής τροχιάς εν μέσω όλων αυτών των αντιτιθέμενων τάσεων. Άλλωστε, γενονός αναμφισβήτητο είναι ότι η Βουλγαρία στηρίζεται από τις Βρυξέλλες τόσο στο κομμάτι του προσφυγικού όσο και στο κομμάτι της οικονομικής ανάκαμψης, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
