Μια -όχι και τόσο νέα- παράμετρο επαναφέρει στη συζήτηση για την ανάπτυξη ο ΟΟΣΑ, στο πλαίσιο προσπάθειας για την αφαίρεση των εμποδίων ώστε να απελευθερωθεί η αναπτυξιακή δυναμική σε χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιταλία. Όπως επισημαίνεται σε paper αναλυτών του διεθνούς οργανισμού η -για πολλούς λόγους- ανοχή των τραπεζών στη χρηματοδότηση κλινικά νεκρών επιχειρήσεων στερεί πόρους από υγιείς.
Παράλληλα η συγκέντρωση κεφαλαίου σε αντιπαραγωγικές μονάδες υποσκάπτει την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας, δημιουργεί πληθωριστικές πιέσεις στους μισθούς και οδηγεί σε χαμηλή αποτελεσματικότητα του επενδεδυμένου κεφαλαίου, δημιουργώντας κακή εικόνα και απομακρύνοντας εν δυνάμει επενδυτές.
Ο ΟΟΣΑ επισημαίνει τη σημαντική επιρροή των επιχειρήσεων-ζόμπι στην στασιμότητα των οικονομιών σε διεθνές επίπεδο, με την ανοχή των κυβερνήσεων και την υποστήριξη των τραπεζών, αναδεικνύει σε ανάλυση του ο ΟΟΣΑ, υποστηρίζοντας ότι αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για τις οικονομίες.
Σύμφωνα με την ανάλυση, οι επιχειρήσεις-ζόμπι, οι επιχειρήσεις δηλαδή που κανονικά δεν θα επιβίωναν από την ανταγωνιστικότητα των αγορών αλλά παραμένουν ζωντανές καθαρά και μόνο από την υποστήριξη των πιστωτών τους και την άντληση ρευστότητας, αποδυναμώνουν σημαντικά τους παραγωγικούς πόρους, πιέζοντας την ανάπτυξη της παραγωγικότητας και μην αφήνοντας χώρο σε υγιείς επιχειρήσεις, υφιστάμενες και νέες, να αναπτυχθούν και να στηρίξουν την οικονομία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιταλία, όπου οι κεφαλαιακές εισροές που έλαβαν οι επιχειρήσεις-ζόμπι αυξήθηκε από 7% σε 19% την περίοδο 2007-2013. Η αναποτελεσματικότητα της διαχείρισης των πόρων έγκειται στο γεγονός πως οι «ζωντανές-νεκρές» επιχειρήσεις δημιουργούν πληθωριστικές τάσεις στους μισθούς, πιέζοντας τις τιμές της αγοράς και περιορίζοντας τελικώς τη συνολική κερδοφορία, αποτρέποντας ταυτόχρονα την επέκταση των υγιών και κυρίως των προσφάτως εισερχομένων επιχειρήσεων.
Η οικονομετρική ανάλυση δείχνει πως η υψηλότερη άντληση κεφαλαίου από τις επιχειρήσεις-ζόμπι, περιορίζει το διαθέσιμο για τις υγιείς και η συγκέντρωση αυτή εκτοπίζει δυσανάλογα την ανάπτυξη των πιο παραγωγικών μονάδων, επιβραδύνοντας έτσι την ανακατανομή των κεφαλαίων και την συνολική αποδοτικότητα του συνδυασμού εργασίας-κεφαλαίου (Multifactor productivity).
Η αύξηση της συγκέντρωσης κεφαλαίου των επιχειρήσεων-ζόμπι συνδέεται με την κατάρρευση της, κατά τον ΟΟΣΑ, δυνητικής παραγωγής μέσω δύο βασικών διαύλων: των ασθενέστερων επιχειρηματικών επενδύσεων και της ανάπτυξης του Multifactor productivity (MFP).
Οι προσομοιώσεις δείχνουν πως αν, για παράδειγμα, δεν είχε αυξηθεί η συγκέντρωση κεφαλαίου στα «ζόμπι» από τα προ-κρίσης επίπεδα, οι επενδύσεις στις τυπικές υγιείς επιχειρήσεις της Ιταλίας θα μπορούσαν να είχαν αυξηθεί κατά 6% το 2013 και η πιο αποτελεσματική κατανομή κεφαλαίου θα μπορούσε να ενισχύσει το MFP σε Ιταλία και Ισπανία κατά 0,7%-1%.
Τα προβλήματα αυτά, καθίστανται ανυπέρβλητα σε περιπτώσεις χωρών με οικονομικά προβλήματα και παρελθόν αφερεγγυότητας όπου ο ρυθμός μεταρρυθμίσεων μειώνεται διαρκώς και η ταυτόχρονη τραπεζική ανοχή διατηρεί τις «κλινικά νεκρές» επιχειρηματικές δραστηριότητες.