Με δηλώσεις, άρθρα, διαρροές και υψηλούς τόνους συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στο προσκήνιο, ενώ στο παρασκήνιο επιχειρείται να βρεθεί συμβιβαστική φόρμουλα στα πρότυπα της πρώτης αξιολόγησης για τη διατήρηση του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΕΔΩ
Όπως επισήμανε εκ νέου το ΔΝΤ με άρθρο στην κεντρική σελίδα του site αλλά και με δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ και διαρροές από το περιβάλλον του Πωλ Τόμσεν, το μείζον ζήτημα για να κλείσει η διαπραγμάτευση είναι η επιμονή του ESM και της Γερμανίας για πρωτογενές πλεόνασμα 3% και η αποδοχή του από την ελληνική κυβέρνηση.
Από την άλλη πλευρά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιμένει να πιέζει την ελληνική κυβέρνηση σε δυο μέτωπα:
– Αφενός στην καταναγκαστική συμμετοχή του ΔΝΤ, απειλώντας με κατάρρευση του προγράμματος
– Και αφετέρου στην αποδοχή των σκληρών μεταρρυθμίσεων ώστε να μην υπάρξει ανάγκη κουρέματος του χρέους, όπως ζητάει το ΔΝΤ
Με μια ακόμη εμπρηστική του παρέμβαση ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας υποστηρίζει ότι:
«Ενα κούρεμα χρέους θα παραβίαζε τους ευρωπαϊκούς κανόνες βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας»
Σε συνέντευξη, λίγο πριν το EuroWorking Group, στο τηλεοπτικό δίκτυο ARD, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι η Αθήνα θα ολοκληρώσει με επιτυχία το τρέχον πρόγραμμα μόνο αν εκπληρώσει τους κανόνες που προβλέπονται σε αυτό, δηλώνοντας χαρακτηριστικά:
«Η πίεση προς την Αθήνα για υλοποίηση μεταρρυθμίσεων πρέπει να συνεχιστεί, ώστε η χώρα να γίνει ανταγωνιστική. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα είναι σε θέση να παραμείνει εντός του ευρώ»
Το ΔΝΤ έχει κατ επανάληψη επισημάνει ότι η απαίτηση τόσο υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος υποσκάπτει την αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας θέτοντας επί κινδύνω την επίτευξη των στόχων, που συνεπάγεται ανάγκη για νέα μέτρα ώστε να διασφαλιστεί η επίτευξή τους.
Το δεύτερο ζήτημα είναι η ενεργοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, έτσι ώστε να διασφαλιστεί η ομαλοποίηση των δαπανών αποπληρωμής του χρέους και να διευκολυνθεί η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές.
Από την πλευρά του ο ESM δέχεται το δεύτερο ζήτημα, δηλαδή την άμεση ενεργοποίηση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, ενώ και η ΕΚΤ είναι διατεθειμένη να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο ο ESM θέτει ως προαπαιτούμενο την υπαναχώρηση του Ταμείου στο θέμα του πλεονάσματος και τη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης σε μια σειρά μέτρων προληπτικού χαρακτήρα.
Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται μέσω… Γαλλίας και Βρυξελλών με το ΔΝΤ με στόχο την εξεύρεση παραμετρικών δημοσιονομικών μέτρων η λήψη των οποίων δεν θα δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα. Παράλληλα η κυβέρνηση είναι έτοιμη να νομοθετήσει τον οδικό χάρτη εξορθολογισμού του ασφαλιστικού με στόχο τη μείωση της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό, σημείο όπου το ΔΝΤ δέχεται την εισαγωγή αναπτυξιακής και κοινωνικής ρήτρας.
[graphiq id=”BqPULceErb” title=”Ελλάδα: Δημόσιο χρέος” width=”700″ height=”546″ url=”https://w.graphiq.com/w/BqPULceErb” ]
Με δεδομένο, όμως, ότι βάσει του προγράμματος που εφαρμόζει η χώρα, στόχος είναι να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά, το ΔΝΤ φροντίζει να στείλει εκ νέου το μήνυμά του:
«Όμως εάν η Ελλάδα αποφασίσει ότι επιθυμεί την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος άνω του 1,5% του ΑΕΠ, τότε θα πρέπει να αποδείξει με αξιόπιστο τρόπο ότι μπορεί να τα καταφέρει αυτόν τον υψηλότερο στόχο. Σε αυτήν την περίπτωση, θα χρειαστούν επιπλέον δομικές μεταρρυθμίσεις. Όμως αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να εφαρμοστούν αφού πρώτα η ανάκαμψη έχει αποκτήσει γερές βάσεις».
[graphiq id=”hM1Kh5qJW1D” title=”Ελλάδα: Output Gap” width=”700″ height=”548″ url=”https://w.graphiq.com/w/hM1Kh5qJW1D” ]
Το Ταμείο επαναλαμβάνει την ανάγκη για πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά την πάγια θέση του ότι το χρέος δεν πρόκειται να καταστεί βιώσιμο ακόμη και εάν η χώρα εφαρμόσει κατά γράμμα όλα αυτά στα οποία έχει δεσμευθεί.
Κατά το ΔΝΤ ο καλύτερος συνδυασμός ορίζεται ως εξής:
«Πρόκειται για μία προσέγγιση που διαθέτει δύο πυλώνες: εφαρμογή φιλόδοξων μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές και ενός φιλόδοξου προγράμματος αναδιάρθρωσης του χρέους της χώρας εκ μέρους των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας».
Η ελληνική κυβέρνηση από την πλευρά προσπαθεί με διπλωματικό τρόπο να κατευνάσει το ΔΝΤ επενδύοντας στην επιρροή του αμερικάνικου παράγοντα, στρατηγική στο πλαίσιο της οποίας περιλαμβάνεται και η δημοσιοποίηση του νέου εξοπλιστικού προγράμματος συνολικού ύψους 4 δισ.
[graphiq id=”cCEgXZmo9lH” title=”Ελλάδα: Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών” width=”700″ height=”595″ url=”https://w.graphiq.com/w/cCEgXZmo9lH” ]
Την ίδια στιγμή η Αθήνα, ακολουθώντας τη γραμμή που χάραξε ο Νίκος Κοτζιάς στα ελληνοτουρκικά αποφεύγει να κριτικάρει δημοσίως τη Γερμανία και τον Βόλφγκανγ Σόιμπλε εκτιμώντας ότι οι σκληρές δηλώσεις έχουν στόχο το γερμανικό ακροατήριο.
Παράληλλα ιδιαίτερα ενησχυτική είναι η ευθυγράμμιση Τσακαλώτου-Στουρνάρα καθώς δείχνει ότι η ΕΚΤ έχει πλέον ταχθεί ανοιχτά υπέρ των ελληνικών θέσεων σε κρίσιμα ζητήματα και ότι έχουν οικοδομηθεί οι απαραίτητες γέφυρες.
