Γνήσιος contrarian, έπαιξε με τα ένστικτα, πόνταρε στην έλλειψη πολιτισμού, κουλτούρας παιδείας, την προπαγάνδα και τα fake news. Επωφελήθηκε από την οργή για τη Χϊλαρι, από την υποαπόδοση του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος με ένα Κογκρέσο απέναντι δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει παρά ελάχιστες από τις υποσχέσεις του.
Νίκησε ο Τράμπ, ή έχασε η Χίλαρι, από τα στοιχεία που παραθέτουν τα διεθνή media, η CIA και από τις έως τώρα αντιδράσεις, ισχύουν και τα δυο.
Η Χίλαρι Κλίντον είπε ψέματα, κινήθηκε στα παρασκήνια και υπέσκαψε ακόμα και τον αντίπαλό της Μπέρνι Σάντερς. Η Χίλαρι Κλίντον δεν έχασε μόνο την προεδρία αλλά διέλυσε τους Δημοκρατικούς, τους δίχασε και τους εστίασε στις ελίτ. Έπαιξε βρώμικα, ανήθικα και δεν είχε απέναντί της τον Ντόναλντ Τράμπ, αλλά τα προηγούμενα λάθη της, τις εξαρτήσεις και τις δεσμεύσεις της.
Οι παρεμβάσεις της Ρωσίας με τις στοχοποιημένες διαρροές μέσω των Wikileaks, ακόμα κι αν αληθεύει ως σενάριο, απλα εκμεταλλεύτηκαν λάθη και παραλείψεις της ίδιας.
Ο Ντόναλντ Τράμπ δεν κέρδισε, έτρεξε μόνος χωρίς ανταγωνισμό. Μοναδικός του αντίπαλος ήταν τα media, αυτά που είχαν κατηγορηθεί για μεροληπτική ενημέρωση, αυτά που έστηναν ειδήσεις, που αναγκάστηκαν να λάβουν θέση. Πολλοί ήταν οι ψηφοφόροι που δεν ψήφισαν Τράμπ, αλλά καταψήφισαν τη βρώμικη Χίλαρι, τα καθοδηγούμενα media και την διαβρωμένη οικονομική, επιχειρηματική και πολιτική ελίτ.
Ο Τράμπ πούλησε ακριβά πολύ φθηνές θέσεις εργασίας, αγόρασε πολύ φθηνά απεριόριστο τηλεοπτικό χρόνο, καθώς όλοι του επιτίθεντο και έκανε πολιτική απαντώντας και όχι τοποθετούμενος.
Ανέτρεψε όλες τις προσδοκίες. Ελάχιστοι πίστευαν ότι θα έβαζε υποψηφιότητα για τον Λευκό Οίκο αλλά… έβαλε. Έλεγαν ότι δεν θα ανέβει στις δημοσκοπήσεις αλλά… ανέβηκε. Κανείς δεν περίμενε ότι θα λάβει το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών κι όμως… το έλαβε. Τέλος έλεγαν ότι δεν θα κέρδιζε τις εκλογές, κι όμως… τις κέρδισε.
Το BBC παραθέτει πέντε λόγους για τους οποίους ο Τραμπ κατάφερε το ακατόρθωτο.
Το «λευκό κύμα»
Τα τελευταία προπύργια των Δημοκρατικών, πολιτείες που επί δεκαετίες ψήφιζαν Δημοκρατικούς ,βασίστηκαν στην υποστήριξη των μαύρων και των λευκών της εργατικής τάξης. Οι ψηφοφόροι αυτοί όμως, ιδίως όσοι δεν διαθέτουν κάποιο στοιχειώδες, μορφωτικό επίπεδο, έστρεψαν μαζικά την πλάτη στους Δημοκρατικούς.
Παράλληλα, πολλοί ψηφοφόροι από τις αγροτικές περιοχές προσήλθαν στις κάλπες σ’ αυτές τις εκλογές, όπως και πολλοί Αμερικανοί που αισθάνονταν στο περιθώριο του συστήματος, εγκαταλελειμμένοι από την ελίτ της ανατολικής και της δυτικής ακτής.
Το «λευκό κύμα» του Τραμπ, έπληξε πολλές πολιτείες. Και τις έπληξε δυνατά και αποτελεσματικά.
Κέρδισε… προσβάλλοντας
Ο Τραμπ προσέβαλε πολλούς. Ανάμεσά τους και ο βετεράνος, Τζον Μακ Κέιν. Ήρθε σε αντιπαράθεση με το κανάλι Fox News και τους δημοφιλείς παρουσιαστές του, όταν ρωτήθηκε ότι είχε κάποτε κοροϊδέψει το βάρος ισπανόφωνης νικήτριας διαγωνισμού ομορφιάς. Αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη με βαριά καρδιά ομολογουμένως, όταν κυκλοφόρησε βίντεο στο οποίο περηφανεύεται ότι παρενοχλεί σεξουαλικά γυναίκες. Και φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τις γκάφες και στα τρία τηλεοπτικά ντιμπέιτ με την αντίπαλό του, Χίλαρι Κλίντον.
Περιέργως πως, τίποτε από τα παραπάνω περιστατικά δεν στράφηκε εναντίον του. Αν και παροδικά εμφάνιζε πτώση στις δημοσκοπήσεις, πάντα επανέκαμπτε.
Ενδεχομένως όλες οι γκάφες, τα ακραία σχόλια και οι χυδαιότητες ήταν τόσο πολλές και συχνές που καμία δεν τον ακολούθησε αρκετό καιρό ώστε να πλήξει πραγματικά την δημοτικότητά του. Ίσως η προσωπικότητα και η αποδοχή προς το πρόσωπό του ήταν τόσο ισχυρές που τα σκάνδαλα περνούσαν από πάνω του αλλά δεν «κολλούσαν» σαν να είναι από τεφλόν.
Το αουτσάιντερ
Η υποψηφιότητα του Τραμπ, ήταν όχι μόνο κατά των Δημοκρατικών αλλά και όλου του κατεστημένου εντός του ίδιου του κόμματός του. Κι όμως κατάφερε να τους νικήσει όλους.
Ο Τραμπ κατατρόπωσε εύκολα τους αντιπάλους του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών, τους Μάρκο Ρούμπιο, Τεντ Κρουζ, Κρις Κρίστι και Μπεν Κάρσον, οι οποίοι τελικά υποκλίθηκαν μπροστά του. Άλλοι, όπως ο Τζεμπ Μπους και ο κυβερνήτης του Οχάιο Τζον Κάσιτς, που αντιστάθηκαν πιο σθεναρά, καταλήγουν σήμερα να βρίσκονται στο περιθώριο του κόμματός τους.
Ο Τράμπ ακολούθησε εξ αρχής αντιδραστική επικοινωνιακή στρατηγική. Χωρίς να υπολογίζει κανέναν, απέδειξε την ανεξαρτησία του από το «σύστημα» και τον καθιέρωσε ως αουτσάιντερ σε μια εποχή που πολλοί Αμερικανοί πολίτες είναι δυσαρεστημένοι από την Ουάσιγκτον. Την δυσαρέσκεια αυτή προσπάθησαν να την εκμεταλλευτούν και άλλοι, όπως ο κ. Κρουζ καθώς και ο υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς. Όσο κι αν προσπάθησαν πάντως, κανείς εκ των 2 δεν κατάφερε την εκμεταλλευτεί καλύτερα από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Το FBI… έβγαλε Τράμπ
Οι δημοσκοπήσεις απέτυχαν παταγωδώς, κυρίως στις Μεσοδυτικές πολιτείες. Ο δρόμος προς τη νίκη του Τραμπ, άνοιξε οριστικά περίπου δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, όταν ο διευθυντής του FBI, Τζέιμς Κόμει, έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή στην οποία ανακοίνωσε ότι ξανάνοιγε η έρευνα για τα μέιλ της Χίλαρι Κλίντον. Η αποφασιστική άνοδος του Τραμπ, σημειώνεται στο διάστημα ανάμεσα στην πρώτη αυτή επιστολή του Κόμι και στη δεύτερη, μετά από λίγες μέρες, στην οποία ανακοίνωσε ότι η έρευνα θα επέστρεφε στο συρτάρι.
Διόλου απίθανο, στο διάστημα αυτό, ο Τραμπ να κατόρθωσε να εδραιώσει επιτυχώς τη βάση του, ξανακερδίζοντας δυσαρεστημένους, συντηρητικούς ψηφοφόρους και στερώντας από την Κλίντον την ευκαιρία να στείλει ένα τελευταίο πειστικό μήνυμα στους Αμερικανούς. Βεβαίως οι ενέργειες του Κόμι δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο αν η Κλίντον, δεν έκανε το φάουλ να χρησιμοποιήσει μόνο τον σέρβερ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα μέιλ της ως υπουργός Εξωτερικών και όχι τον προσωπικό της.
Αλάνθαστο ένστικτο
Ο Τραμπ πραγματοποίησε την πιο αντισυμβατική προεκλογική εκστρατεία αλλά όπως αποδείχθηκε, φάνηκε να γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους τους ειδικούς. Ξόδεψε περισσότερα σε καπέλα και άλλα αναμνηστικά παρά σε δημοσκόπους. Επισκέφθηκε πολιτείες όπως το Ουισκόνσιν και το Μίσιγκαν, ενώ οι ειδικοί επέμεναν ότι ήταν χαμένες. Πραγματοποίησε τεράστιες προεκλογικές συγκεντρώσεις αντί να επικεντρωθεί σε μικρότερης κλίμακας ενέργειες όπως τον συμβούλευαν. Ξόδεψε πολύ λιγότερα από την Κλίντον.
Όλες αυτές τις αποφάσεις -και πολλές ακόμη-, τις αποδοκίμασαν ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του, εκ του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Τα αποτελέσματα όμως δικαίωσαν τις πολιτικές επιλογές του Ντόναλντ Τράμπ. Ο Τραμπ και οι στενότεροί του συνεργάτες (τα παιδιά του και μερικοί επιλεγμένοι σύμβουλοι), είναι εκείνοι που γελάνε τελευταίοι. Και θα εξακολουθήσουν να γελάνε, μέσα από τον Λευκό Οίκο.
