Στη δεύτερη φάση της σταθεροποίησης της Συρίας μπαίνει η Ρωσία διαμορφώνοντας τον άξονα των χωρών που θα κληθούν να εγγυηθούν τη σταθερότητα στην περιοχή και να αντισταθμίσουν παράλληλα τις πιέσεις από τη στρατηγική των ΗΠΑ και της Ευρώπης στην περιοχή.
Διαβάστε εδώ την επίσημη ανακοίνωση από το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν
Επιχειρώντας να αποκτήσει πολιτική και διπλωματική νομιμοποίηση και να περάσει τον σκόπελο του ΟΗΕ αλλά και των διεθνών επικρίσεων, μετά τη σφαγή στο Χαλέπι, η Μόσχα διαμορφώνει νέο τραπέζι διαπραγματεύσεων με τη συμμετοχή της Τουρκίας και του Ιράν.
[graphiq id=”i2DK6ybVp6B” title=”Τι συμβαίνει στο Χαλέπι” width=”700″ height=”909″ url=”https://w.graphiq.com/w/i2DK6ybVp6B” ]
Η πρωτοβουλία αυτή της Μόσχας έχει θορυβήσει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει δομημένη-επίσημη απάντηση. Το «μούδιασμα» που παρατηρείται και η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού απέναντι στις κινήσεις της Μόσχας, είτε εντάσσεται στο πλαίσιο γενικότερης συμφωνίας, είτε ουσιαστική αδυναμία απάντησης.
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών οι εκπρόσωποι των τριών χωρών θα συναντηθούν στη Μόσχα, με την οριστική ημερομηνία της συνάντησης να μην έχει καθοριστεί ακόμη, αν και αρχικά είχε διαρρεύσει η 27η Δεκεμβρίου, όπως επισημαίνει η ανακοίνωση οι καταιγιστικές εξελίξεις οδηγούν στην επίσπευση της συνόδου κατά μια εβδομάδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την ανακοίνωση είχαν προηγηθεί τηλεφωνικές επικοινωνίες μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των τριών χωρών σε μια προσπάθεια εύρεσης κοινού εδάφους ώστε να ξεκινήσουν οι συζητήσεις.
Και οι τρεις χώρες εμπλέκονται ενεργά στη διαμάχη στη Συρία υπό την ομπρέλα της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους, αν και είναι γνωστό ότι τα συμφέροντά τους είναι διαφορετικά και σε πολλές περιπτώσεις αντικρουόμενα.
Η Τουρκία επιθυμεί να απομακρύνει τους Κούρδους από τα σύνορά της, ώστε να αντιμετωπίσει τις αυτονομιστικές τάσεις στο εσωτερικό της, ενώ αντιτίθεται στο καθεστώς Άσαντ. Παράλληλα η Άγκυρα έχει στόχο να ελέγξει την ευρύτερη περιοχή του Κιρκούκ, όπου υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου.
Από την άλλη πλευρά το Ιράν και η Ρωσία στηρίζουν το καθεστώς αλ-Άσαντ αλλά δεν έχουν διάθεση να αναπτύξουν επίγειες δυνάμεις για τη σταθεροποίηση της Συρίας, θέλουν όμως να διασφαλίσουν οδούς για την κατασκευή αγωγών και την κίνηση πετρελαίων.
