Μπορεί το 2017 να έχει χαρακτηριστεί ως χρονιά των ΑΠΕ λόγω της ραγδαίας αύξησης παραγωγής της πράσινης ενέργειας, σουηδική έρευνα όμως, εγείρει ερωτηματικά σχετικά με τη χρονική της διάρκεια και τη βιωσιμότητα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Οι κυριότερες αμφισβητήσεις επικεντρώνονται στη βιωσιμότητα της αλυσίδας παραγωγής. Καθώς δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη αν η βιομηχανία είναι σε θέση να ανακυκλώσει, η προέλευση των υλικών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ανεμογεννητριών και ηλιακών κυττάρων, δεν μπορεί με βεβαιότητα να χαρακτηριστεί βιώσιμη.
Διαβάστε επίσης: Ενέργεια: Η καθαρή κερδίζει τον άνθρακα
Ταυτόχρονα, οι ηλιακοί συλλέκτες κατασκευάζονται από μη ανανεώσιμους πόρους και με πρώτες ύλες των οποίων η εξόρυξη προκαλεί ζημιά στο περιβάλλον, δημιουργώντας ένα κόστος ευκαιρίας από τη χρήση τους, σαφώς μικρότερο από άλλες πηγές ενέργειας αλλά σίγουρα όχι μηδενικό.
Ο περιορισμένος χρόνος ζωής των μέσων συλλογής ενέργειας -30 έτη περίπου για τα ηλιακά πάνελ και 20 για τις ανεμογεννήτριες- επιβάλλει την εξόρυξη περισσότερων υλικών για τη συνέχιση της παραγωγής τους, εάν τελικώς δεν μπορούν να ανακυκλωθούν.
Διαβάστε επίσης: Energy business: Οι καθαρές έχουν λεφτά
Η αειφόρος ανάπτυξη βρίσκεται στο επίκεντρο, με τις πολιτικές προώθησης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας παγκοσμίως να αναπτύσσουν μια εξαιρετικά προσοδοφόρα βιομηχανία, ταυτόχρονα όμως απαιτείται επένδυση σε έρευνα και ανάπτυξη προκειμένου να αυξηθεί το χρονικό διάστημα διατήρησης του λειτουργικού συστήματος, με ενεργειακά αποδοτικό τρόπο.
