Game changer για την αγορά αλλά και αποσταθεροποιητικός παράγοντας μπορεί να αποδειχθεί η πρόθεση της Ρωσίας να συμφωνήσει με τον ΟΠΕΚ στα επίπεδα παραγωγής ώστε να δημιουργηθεί αποκόλληση της αγοράς από την κατάσταση υπερπροσφοράς που βρίσκεται το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Η σκληρή διαπραγματευτική στρατηγική στο πλαίσιο της οποίας δηλώνει ιδιαίτερα υψηλές παραγωγικές δυνατότητες, της εξασφαλίζουν αφενός καλύτερη θέση στο τραπέζι, αλλά περιορίζουν συνολικά τη δραστικότητα της ίδιας της συμφωνίας, καθώς καμία χώρα δεν θα μπορέσει να περικόψει σε τέτοιο βαθμό την παραγωγή της προκειμένου να ικανοποιηθούν όλοι οι παίχτες και η αγορά να αποτιμήσει θετικά το τελικό αποτέλεσμα.
Αντικειμενικά ή υπερεκτιμημένα, τα επίσημα στοιχεία της Ρωσίας δηλώνουν ρεκόρ παραγωγής μετά-σοβιετικά και δυναμική που αναμένεται να φτάσει τα 11,1 εκατ βαρέλια ημερησίως το 2020.
Και λίγες μόνο ημέρες πριν τις συζητήσεις του υπουργού ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ με εκπροσώπους του ΟΠΕΚ στη Βιέννη, Ρώσοι αξιωματούχοι τονίζουν την εθνική δυναμική και τη δυνατότητα διατήρησης της.
O Igor Sechin, σύμβουλος του Πούτιν και διευθύνων σύμβουλος του ρωσικού κολοσσού Rosneft δήλωσε τη δυνατότητα της Ρωσίας να προσθέσει μέχρι και 4 εκατομμύρια βαρέλια στην ημερήσια παραγωγή της μακροπρόθεσμα, εάν η παγκόσμια αγορά εμφανίσει αυξημένες ανάγκες.
Δηλώσεις που μπορεί εύκολα να θεωρηθεί ότι εντάσσονται στη στρατηγική «πληθωριστικής» παρουσίασης δυνατοτήτων παραγωγής, ώστε να έχουν μεγαλύτερο περιθώριο υποχώρησης και καλύτερη τελική συμφωνία κατά την εφαρμογή των ποσοστώσεων.
Το παιχνίδι είναι γνωστό και στους άλλους παραγωγούς αλλά η στρατηγική θέση και η διακηρυγμένη ανάγκη των χωρών-μελών του ΟΠΕΚ, επιτρέπει υψηλότερα οφέλη. Παρ’ όλο που οι Ρώσοι θεωρούν ότι δεν το χρειάζονται, καθώς εκτιμούν πως το πάγωμα θα διαρκέσει το πολύ έξι μήνες, η ισχυρή διαπραγματευτική τους θέση παγιώνει το μερίδιο τους έναντι ανταγωνιστών και δη της Σαουδικής Αραβίας.
Η Σαουδική Αραβία αναμένεται να επωμιστεί το υψηλότερο κόστος, εντός του καρτέλ, των επιπτώσεων της εξαίρεσης από τη συμφωνία περιορισμού του Ιράν, της Λιβύης και της Νιγηρίας, με τις διεκδικήσεις του Ιράκ να εξαιρεθεί επίσης από τον περιορισμό της παραγωγής εξαιτίας του πολέμου με το Ισλαμικό Κράτος, να πιέζουν ακόμα περισσότερο το μεγαλύτερο παραγωγό του ΟΠΕΚ.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΟΠΕΚ προσπαθεί να καθορίσει ποια μέλη θα μειώσουν την παραγωγή τους και σε ποιο επίπεδο, καθώς και όλες τις λεπτομέρειες εφαρμογής που αναμένεται να οριστικοποιηθούν στις 30 Νοεμβρίου, εάν οι παραγωγοί καταλήξουν σε συμφωνία.
