Σε απέλπιδες προσπάθειες να ανακόψουν την εκροή καταθέσεων από τις γερμανικές τράπεζες προς τις ελβετικές και τους φορολογικούς παραδείσους και να διατηρήσουν το ρόλο τους ως το ασφαλές λιμάνι του ευρώ αποδίδουν καλά πληροφορημένες πηγές τις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούν Γερμανοί πολιτικοί και τραπεζίτες στον Μάριο Ντράγκι για να αυξήσει τα επιτόκια.
Με τους νέους κανόνες τα ης Βασιλείας ΙΙΙ και την πιο στενή εποπτεία από την SSM να περιορίζουν το πεδίο ελιγμών στην επενδυτική τραπεζική, τα γεράκια της Fed να ζητούν στοιχεία για το ρίσκο, οι γερμανικές τράπεζες δεν έχουν πολλούς τρόπους για να επιτύχουν ασφαλείς αποδώσεις για τους πελάτες τους.
Είναι βέβαια προφανές ότι οι Γερμανοί τραπεζίτες θέλουν να επωφεληθούν από την ανασφάλεια που προκαλούν στο Νότο οι αναταράξεις στις ιταλικές τράπεζες, για το λόγο αυτό επιμένουν να ζητούν αύξηση επιτοκίων, όταν γνωρίζουν ότι με αυτό τον τρόπο ακριβαίνει το χρήμα και αυξάνεται το ρίσκο.
Για όσο διάστημα τα επιτόκια στην Ευρώπη είναι μηδενικά, η πίεση στις χώρες της νότιας Ευρώπης να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις είναι μικρή. Εντούτοις θα πρέπει να τις κάνουν και παράλληλα η Ευρωπαϊκη Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα πρέπει να πάρει γενναία μέτρα για να εξασφαλιστεί η οικονομική πρόοδος, δήλωσε ο επικεφαλής της Eνωσης Γερμανικών Τραπεζών (ΒdB) μιλώντας στο δημόσιο γερμανικό ραδιόφωνο (DLF).
Γεγονός είναι, πρόσθεσε ο Μίχαελ Κέμερ, ότι η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων της ΕΚΤ δημιουργεί δυσκολίες στις γερμανικές τράπεζες, οι οποίες λειτουργούν με τον κλασικό τρόπο. Τα επιτόκια γι’ αυτές αποτελούν βασικό πυλώνα. Με μηδενικά επιτόκια ή επιτόκια κάτω του μηδενός είναι πολύ δύσκολο να είναι κερδοφόρες. Εντούτοις δεν διατρέχουν εξ αυτού του λόγου κανέναν κίνδυνο, αφού τα γερμανικά τραπεζικά ιδρύματα έχουν προετοιμαστεί για την περίπτωση της μακρόχρονης διατήρησης της πολιτικής των χαμηλών επιτοκίων.
Δεδομένης όμως της γενικής οικονομικής κατάστασης της Ευρώπης ο επικεφαλής της Ομοσπονδίας Γερμανικών Τραπεζών υποστήριξε ότι “θα ήταν απολύτως ορθό να δοθεί πλέον ένα τέλος στην πολιτική των μηδενικών επιτοκίων”. Ομως οι μεταρρυθμίσεις είναι σημαντικές για τις χώρες της νότιας Ευρώπη και η πίεση να τις υλοποιήσουν είναι μικρότερη μόνον όσο διατηρείται η πολιτική των χαμηλών επιτοκίων.
Η ΕΚΤ δεν μπορεί βέβαια να ελεγχθεί πολιτικά , αλλά ίσως “να μην είναι και τόσο ανεξάρτητη” όσο θα έπρεπε. Σε κάθε περίπτωση καλύπτει την αδράνεια ορισμένων κυβερνήσεων στην Ευρώπη και αυτό ασφαλώς “δεν είναι καλή πολιτική για τη Γερμανία.”
