Τον κώδωνα του κινδύνου στον Κυριάκο Μητσοτάκη κρούει με άρθρο του στην Καθημερινή ο Αλέξης Παπαχελάς, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ανάλωση προσωπικού πολιτικού κεφαλαίου για λάθη του κρατικού μηχανισμού έχει αποδειχθεί καταστροφική και στο παρελθόν και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή.
Δημόσιο μήνυμα, με αρκετά “κρυπτογραφημένα” στοιχεία, στέλνει ο διευθυντής της “Καθημερινής” Αλέξης Παπαχελάς στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το άρθρο αναφέρεται στις παθογένειες του κρατικού μηχανισμού, στους διορισμούς ημετέρων και στην αναποτελεσματικότητα των υπουργών.
Ο Αλέξης Παπαχελάς αναγνωρίζει και υπογραμμίζει την μετουσίωση της λύσης, της στεναχώριας και της αγανάκτησης από τα Τέμπη, τις φωτιές και τη μαζική αναποτελεσματικότητα του κράτους σε… θυμό, Παράλληλα, επισημαίνει ότι η στρατηγική διαρκούς ανάληψης της ευθύνης από τον πρωθυπουργό, δεν μπορεί να είναι βιώσιμη, ούτε η προσπάθεια διαχείρισης κάθε πτυχής του κυβερνητικού έργου από το Μαξίμου.
Η παρέμβαση αυτή, του Αλέξη Παπαχελά, έρχεται σε συνέχεια παλαιότερου άρθρου του, με το οποίο ζητούσε σαρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση για την αντιμετώπιση της αναποτελεσματικότητας. Όπως φαίνεται, όμως, η απρόσωπη παρέμβασή του, δεν γέννησε τις αναμενόμενες αντιδράσεις και έτσι, επαναφέρει το ίδιο μήνυμα σε διαφορετικό πλαίσιο, ώστε να φτάσει στα αυτιά του πρωθυπουργού, μέσα από τους διαύλους επικοινωνίας και αντιμετώπισης κρίσεων που διαθέτει.
Μεταξύ άλλων, ο Αλέξης Παπαχελάς αναφέρεται στα προσωπικά στοιχήματα, έκφραση και εκμεταλλεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ θέτει επί τάπητος τα συλλογικά στοιχήματα, ώστε να είναι εφικτή η απόδοση ευθυνών και εκτός του προσώπου του πρωθυπουργού.
“Προσωπικά στοιχήματα βάζεις, όμως, μόνο όταν είσαι βέβαιος ότι λειτουργεί σωστά κάθε «κομμάτι» του μηχανισμού και μόνο αν αντίστοιχα στοιχήματα έχουν βάλει και όλοι από κάτω, από τον υπουργό μέχρι τον σταθμάρχη του ΟΣΕ και τον αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. ή της Πυροσβεστικής”,
αναφέρει μεταξύ άλλων ο Αλέξης Παπαχελάς
Στην κατακλείδα του άρθρου μάλιστα, ο έγκυρος δημοσιογράφος χρησιμοποιεί μια καταλυτική παρομοίωση, που καταδεικνύει τη γύμνια της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, αναδεικνύοντας ως μόνο αποτελεσματικό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και έναν μικρό κύκλο ανθρώπων, ενώ το σύνολο των υπολοίπων προσώπων και δομών βρίσκονται σε άλλη εποχή.
“Νιώθουν σαν να έχουν μπει σε ένα ξενοδοχείο που η είσοδος και η ρεσεψιόν του μοιάζει με τη «Μεγάλη Βρεταννία», αλλά όταν πας στο δωμάτιο σού θυμίζει κάτι από μοτέλ στην παλιά Εθνική”,
αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ στην τελευταία φράση του επανέρχεται στο μήνυμα που είχε εκπέμψει ξανά:
“Το κράτος αυτό δεν θέλει διακοσμητική ανακαίνιση αλλά ξερίζωμα και ξανακτίσιμο από την αρχή σε μερικούς τομείς. Τώρα που έχουμε τέσσερα χρόνια τράτο έως τις επόμενες εκλογές”,
Έτσι κλείνε το άρθρο του, που με βάση τον τρόπο γραφής και ανάπτυξης του λόγου που χρησιμοποιεί εκεί εστιάζει το βασικό μήνυμα. Ήτοι, συστήνει στον πρωθυπουργό να αναλάβει κόστος εκκαθάρισης του κυβερνητικού μηχανισμού με κριτήρια αποτελεσματικότητας, άμεσα.
Το άρθρο του Αλέξη Παπαχελά
Προσωπικά στοιχήματα και δημόσιες πολιτικές
Περάσαμε ένα δύσκολο καλοκαίρι. Οι πολίτες νιώθουν θυμό και ανασφάλεια. Αναρωτιούνται «αν δεν μπορέσει αυτός ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός, ποιος θα μπορέσει;». Ο ίδιος επιμένει να το «παίρνει πάνω του» μιλώντας για προσωπικά στοιχήματα. Προσωπικά στοιχήματα βάζεις, όμως, μόνο όταν είσαι βέβαιος ότι λειτουργεί σωστά κάθε «κομμάτι» του μηχανισμού και μόνο αν αντίστοιχα στοιχήματα έχουν βάλει και όλοι από κάτω, από τον υπουργό μέχρι τον σταθμάρχη του ΟΣΕ και τον αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. ή της Πυροσβεστικής. Ως πρωθυπουργός μπορείς να διορίσεις έναν υπουργό σε κρίσιμη θέση μόνο αν θα του εμπιστευόσουν τη διοίκηση μιας επιχείρησης, και διοικητές νοσοκομείων που δεν είναι απλά κολλητοί κάποιου, και να επιβάλεις διαδικασίες, εκπαίδευση και πειθαρχία εκεί που είναι όλα χύμα. Μπορείς επίσης να εμφυσήσεις σε υπουργούς, κρατικά στελέχη και δημοσίους υπαλλήλους την έννοια του συλλογικού στοιχήματος. Που αφορά όλους. Και που όλοι μοιράζονται εξίσου επιτυχίες και αποτυχίες. Μπορείς τέλος να απαγορεύσεις σε βουλευτές, υπουργούς, μητροπολίτες ή άλλους παράγοντες να τηλεφωνούν για να διοριστεί κάποιος «δικός τους» στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. ή άλλης κρίσιμης υπηρεσίας.
Μέχρι εκεί όμως.
Το κράτος αυτό δεν θέλει διακοσμητική ανακαίνιση, αλλά ξερίζωμα και ξανακτίσιμο από την αρχή σε μερικούς τομείς.
Είμαστε μία παράδοξη χώρα είναι η αλήθεια. Η βαθιά ανεπάρκεια του κράτους οδηγεί σε παραλογισμούς. Εχω δει πρωθυπουργούς να ασχολούνται με ένα εξάρτημα που έλειπε από τον σωλήνα που μετέφερε το νερό στο Καστελλόριζο ή να τηλεφωνούν νύχτα σε έναν τμηματάρχη δημόσιας υπηρεσίας, στο σπίτι του, για να ξεμπλέξει κάποιος ταλαίπωρος επενδυτής από τα δίχτυα της γραφειοκρατίας. Δεν πάμε όμως μακριά έτσι. Ούτε το micromanagement λειτουργεί αποτελεσματικά, ούτε βέβαια και η προσθήκη μιας ακόμη επιτελικής «φέτας» ανάμεσα στο Μαξίμου και στα έγκατα του ελληνικού κράτους.
Υπάρχουν πολλοί ξένοι, για παράδειγμα, που θέλουν να επενδύσουν ή και να ζήσουν στην Ελλάδα. Μερικοί συναντούν τον πρωθυπουργό και ενθουσιάζονται γιατί βλέπουν έναν σύγχρονο, τεχνοκράτη ηγέτη. Οταν έρχεται η ώρα της υλοποίησης των σχεδίων τους, όμως, πέφτουν συχνά στα βράχια και εκεί κανείς δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Νιώθουν σαν να έχουν μπει σε ένα ξενοδοχείο που η είσοδος και η ρεσεψιόν του μοιάζει με τη «Μεγάλη Βρεταννία», αλλά όταν πας στο δωμάτιο σού θυμίζει κάτι από μοτέλ στην παλιά Εθνική. Θέλει πολλή δουλειά για να αλλάξει αυτό, έχουμε δρόμο. Το κράτος αυτό δεν θέλει διακοσμητική ανακαίνιση αλλά ξερίζωμα και ξανακτίσιμο από την αρχή σε μερικούς τομείς. Τώρα που έχουμε τέσσερα χρόνια τράτο έως τις επόμενες εκλογές.
