Εικόνες και καταστάσεις που αμφισβητούν το αφήγημα που επιχειρεί να προωθήσει η ελληνική κυβέρνηση διεθνώς, για την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας, αναδύονται από τις φωτιές, καθώς καίγονται άνθρωποι, κρίσιμες υποδομές και αμφισβητείται η δυνατότητα της χώρας να εγγυηθεί αποτελεσματικά τη βιωσιμότητα μεγάλων περιοχών.
Τα όσα σημειώνονται στην Αλεξανδρούπολη, όπως και στην Αγχίαλο υπονομεύουν την προσπάθεια ανάδειξης της Ελλάδας ως περιφερειακό γεωστρατηγικό κέντρο του NATO. Παράλληλα, θέτουν εν αμφιβόλω την ασφάλεια τροφοδοσίας μέσω αγωγών που θα δημιουργηθούν στην Αλεξανδρούπολη και τη Ροδόπη για τη μεταφορά LNG από το υπό κατασκευή Terminal στα Βαλκάνια.
Μάλιστα, τη στιγμή που στο Μέγαρο Μαξίμου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προωθούσε την εμπέδωση της Ελλάδας ως τον de facto γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό βραχίονα του NATO και της ΕΕ στην περιοχή, η αδυναμία της ίδιας της κυβέρνησής του να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τις υποδομές από πυρκαγιές, αποτέλεσε την πλέον ηχηρή αντίφαση.
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, οι εξελίξεις αυτές θα μπορούσαν να αποτελούν προοίμιο για την αναγκαιότητα σκληρότερων νόμων, περισσότερων δαπανών καθώς διαφοροποίησης της προτεραιοποίησης έναντι άλλων στον προϋπολογισμό. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο προϋπολογισμός του 2024 -που θα κατατεθεί τον Οκτώβριο- θα είναι περιοριστικός, τα σενάρια για την εστίαση των δαπανών ξαναγράφονται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα δώσει ένα πρώτο σκαρίφημα της νέας πολιτικής στον τομέα της ασφάλειας και επάρκειας πυροσβεστικών μέσων στην προ-ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών στη Βουλή. Πιο συγκεκριμένος αναμένεται να γίνει στη ΔΕΘ, όπου θα εστιάσει όμως σε επενδύσεις και μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας.
Οι αντιδράσεις
Οι επόμενες εβδομάδες, πάντως, αναμένονται καυτές και πολιτικά, καθώς οι φωτιές, οι εξαγγελίες από τη διάσκεψη με τους ηγέτες από τα Δυτικά Βαλκάνια και τον Βόλοντμιρ Ζελένσκι στο Μαξίμου θα αρχίσουν να μετουσιώνονται, ενώ μαζί τους θα συνεχίζουν να καταγράφονται και οι αντιδράσεις.
Ήδη, η Ρωσία άλλαξε στάση στο Κυπριακό, καθώς ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει προξενείο στα Κατεχόμενα, ενώ μπλόκαρε ανακοίνωση του Συμβουλίου Ασφαλείας για την επίθεση του των Τουρκοκυπρίων στους Κυανόκρανους του ΟΗΕ. Οι ενέργειες της Ρωσίας μπορεί να αποτελούν ευθεία απάντηση στην επίσημη διακήρυξη της Αλεξανδρούπολης ως πύλης ανεφοδιασμού της Ουκρανίας και αμφισβήτησης της ρωσικής και τουρκικής γεωοικονομικής κυριαρχίας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, δεν μπορεί όμως να μην συνυπολογιστεί στο ραγδαία μεταβαλλόμενο σκηνικό.
Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί ότι μήνυμα με παραβίαση του εθνικού εναέριου χώρου της Ελλάδας -τη δεύτερη σε έξι μήνες- έστειλε και ο Ταγίπ Ερντογάν την Τρίτη 22 Αυγούστου, αμέσως μετά τις κοινές δηλώσεις Μητσοτάκη – Ζελέσνκι, όπου ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε απειλές από ιστορικό αναθεωρητισμό και τον ολοκληρωτισμό που έχει αντιμετωπίσει η Ελλάδα στο παρελθόν αποφεύγοντας ωστόσο να εμπλέξει ονομαστικά την Τουρκία ή τον πρόεδρό της.
Ανεβαίνει το ρίσκο
Η κυβέρνηση που προέκυψε στην Ελλάδα από τις πρόσφατες εκλογές να είναι ισχυρή, όχι τόσο λόγω του αριθμού των εδρών της Βουλή, αλλά κυρίως εξαιτίας της κατακερματισμένης και ασύντακτης αντιπολίτευσης. Ωστόσο, ο κίνδυνος δυσαρμονίας με την κοινωνίας, από τα πρώιμα στάδια της δεύτερης τετραετίας είναι υπαρκτός. Επίσης, ζήτηση τίθεται και για τη αξιοπιστία της κυβέρνησης απέναντι στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς.
Σειρά ανοιχτών ζητημάτων που αμφισβητούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τοποθετούν την ελληνική κυβέρνηση πιο δεξιά από τη μεσοσταθμική ανοχή του διευθυντηρίου, προκαλούν ανησυχία μεταξύ των λόμπι, επιχειρηματικών και πολιτικών παραγόντων για την δυνατότητα παράδοσης των υπεσχεμέων.
- Το ναυάγιο με τους 700 και πλέον νεκρούς στην Πύλο,
- το δυστύχημα με τους 57 νεκρούς στη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη,
- τους 18 τουλάχιστον νεκρούς σε Δαδιά,
- η οπαδική βία με τον νεκρό στη Νέα Φιλαδέλφεια,
- η σύγκρουση με τον Έντι Ράμα -που υποστηρίζουν σθεναρά οι ΗΠΑ- και την αδυναμία κύρωσης
- η άρνηση -πλέον- κύρωσης των μνημονίων που απορρέουν από τη Συμφωνία των Πρεσπών
και σειρά ακόμη μικρότερων μετώπων, όπως η υπονόμευση της ανεξαρτησία του Τύπου και οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, διαμορφώνουν έναν ογκώδη φάκελο αβεβαιοτήτων και “φάουλ” που υπονομεύουν ευθέως τη διαπραγματευτική θέση της ελληνικής κυβέρνησης και καθιστούν τον πρωθυπουργό ευεπίφορο σε πιέσεις.
