Στρατηγική πόλωσης για την οριοθέτηση πολιτικών χώρων, την ενεργοποίηση αναποφάσιστών και την καλύτερη πρώιμη αποτύπωση των πολιτικών ισορροπιών ακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, ενώ παράλληλα επιχειρείται η εμβάθυνση των τάφρων γύρω από το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος προσπαθεί να παίξει από νωρίς το χαρτί του ρυθμιστή.
Τα κόμματα χρησιμοποιούν βαθμιαία περισσότερο την απειλή της τρίτης κάλπης ως φόβητρο προς τους ψηφοφόρους καθώς η νίκη στις κάλπες της απλής αναλογικής θεωρείται κομβική όχι απαραίτητα τον σχηματισμό κυβέρνησης αλλά ως πρόκριμα για της δεύτερες. Τόσο η ΝΔ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύουν τώρα στα αφήγημα της πολιτικής αστάθειας, στο ενδεχόμενο τρίτων εκλογών, ερίζοντας για ισχυρές πλειοψηφίες. Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει -επισήμως- για αυτοδυναμία, ενώ η ΝΔ εστιάζει ακριβώς σε αυτό.
Ο λόγος: Οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα θέλουν να προωθήσουν προφίλ διαλλακτικού αρχηγού, που επιχειρεί να ηγηθεί του πολιτικού χώρου ως αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας και όχι αυτοδικαίως. Από την άλλη πλευρά, το επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη επιμένουν στην σφυρηλάτηση και εμπέδωση της εικόνας του ριζοσπάστη ηγέτη που επιδιώκει αυτοδυναμία για να κάνει ρήξεις και να διαχειριστεί κρίσεις. Τέλος, ο Νίκος Ανδρουλάκης επιδιώκει να συσπειρώσει πιο ευκαιριακές και λιγότερο πολιτικές κοινωνικές δυνάμεις, που επιζητούν πρόσβαση στην εξουσία. Γι΄ αυτό άλλωστε παίζει από νωρίς το χαρτί του ρυθμιστή, θέλοντας να επιδείξει ικανότητες kingmaker.
Οι εκλογές και τα σενάρια
Οι παράγοντες που θα κρίνουν τις εκλογές αυτές, όμως, είναι η διαχείριση του θυμού, η συμμετοχή των νέων και η δυναμική των κομμάτων στις πρώτες κάλπες.
- Το ενδεχόμενο να προκύψει κυβέρνηση από την πρώτη Κυριακή θεωρείται απίθανο, καθώς δημοσκοπικά δεν προκύπτουν πιθανοί συνδυασμοί δύο κομμάτων που να αθροίζουν 46-47% που απαιτούνται για την επίτευξη πλειοψηφίας 151 εδρών στη Βουλή.
- Η συμμετοχή τρίτου κόμματος θα ήταν εφικτή μόνο στο πλαίσιο μεγάλου συνασπισμού, κάτι που θεωρείται εξαιρετικά απίθανο ή στο πλαίσιο προοδευτικής κυβέρνησης Αριστεράς, σενάριο που δεν περπατάει όμως.
- Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει εξ αρχής αποκλείσει συγκυβέρνηση με το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη, ενώ η συνεργασία του τελευταίου με στελέχη από τη ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη θεωρείται ότι φρενάρει τη συμμετοχή του σε οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα
- Το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΝΔ – Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου δεν θεωρείται πιθανό, ενώ έχει αποκλειστεί και από τις δύο πλευρές. Ωστόσο, θα μπορούσε να προωθηθεί υπό την έννοια του επιβεβλημένου στις δεύτερες κάλπες, για την αποφυγή τρίτης κάλπης και παράτασης της πολιτικής αστάθειας.
Αυτή την περίοδο, πάντως, τα σενάρια κινούνται γύρω από τα πρόσωπα που θα μπορούσε να προτείνει ο Νίκος Ανδρουλάκης για πρωθυπουργούς στο ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας, μιας και έχει απορρίψει απριόρι τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο και τον Αλέξη Τσίπρα. Οι κινητικότητα αυτή θα μπορούσε να δώσει πόντους στον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος επέδειξε και ηγετική δυναμική αδειάζοντας τον Ανδρέα Λοβέρδο, σε κινήσεις που θα μπορούσαν να αποτελούν προοίμιο πολιτικού διαζυγίου, που όμως θα εκδηλωθεί μετεκλογικά.
Σενάριο… “επιστημονικής φαντασίας”
Πολιτικά και αριθμητικά υπάρχει και ένα ακόμη σενάριο από το οποίο θα μπορούσε να προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας και από τις πρώτες κάλπες, το οποίο είναι όμως πιο σύνθετο και για την ώρα μοιάζει… “επιστημονικής φαντασίας”. Αυτό περιλαμβάνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ με ανοχή από το ΜέΡΑ25, με συγκεκριμένο και βραχύβιο ορίζοντα και πολιτική συμφωνία για την προώθηση συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, με ad hoc στήριξη και από το ΚΚΕ. Μια τέτοια κυβέρνηση θα προωθούσε νέο εκλογικό νόμο, άμεσης εφαρμογής, πράγμα για το οποίο θα χρειαζόταν πάνω από 180 βουλευτές. Ακολούθως, είτε θα πήγαινε αμέσως σε εκλογές, είτε θα προωθούσε και ρυθμίσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας και τον δημόσιο χαρακτήρα των δικτύων μεταφορών, ηλεκτρικής ενέργειας και νερού και θα προκήρυσσε εκλογές ξανά το Φθινόπωρο ή το 2024.
