Σαφείς αποστάσεις από το διπλό τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο Κατανόησης και Συνεργασίας έλαβε και η Ρωσία, κινούμενη ίδιο, περίπου, μήκος κύματος με τις ΗΠΑ, όπως προκύπτει από δηλώσεις της εκπροσώπου Τύπου Μαρίας Ζαχάροβα, μετά τη συνάντηση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών με τον Αιγύπτιο ομόλογό του.
Κληθείσα να σχολιάσει τα δύο υπογραφέντα μνημόνια, τόσο αυτό για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών όσο και αυτό που αφορά σε συνεργασία Τουρκίας – Λιβύης στον τομέα της ασφάλειας, η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα ανέφερε:
Νομική αποτίμηση των δύο αυτών εγγράφων μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν εξέτασης του περιεχομένου του, το οποίο δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Ωστόσο έχουμε παρατηρήσει την έντονη αντίδραση στην υπογραφή των μνημονίων αυτών, από αρκετές μεσογειακές χώρες, κυρίως την Ελλάδα την Κύπρο και την Αίγυπτο. Παρά την επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ ότι το τουρκολιβυκό Μνημόνιο δεν αντίκειται στις διεθνείς προβλέψεις, η Αθήνα και η Λευκωσία κατηγόρησαν τα δύο κράτη (σσ: Τουρκία και Λιβύη) ότι παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τα συμφέροντά τους.
Η απάντηση της εκπροσώπου Τύπου του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών δεν είναι καταπέλτης για την Τουρκία, αλλά μετρημένη και αρκετά ισορροπημένη, καθώς αναγνωρίζει τις αντιδράσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά δεν εξέφρασε σαφείς ενστάσεις ως προς τους ισχυρισμού του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στην ενόχληση που δηλώνουν Ελλάδα και Αίγυπτος, καταδεικνύοντας ότι η Μόσχα έχει γίνει δέκτης των σχετικών ανησυχιών και αντιδράσεων.
Πιο ουσιαστική ήταν η αντίδραση της κυρίας Ζαχάροβα όσον αφορά το μνημόνιο για την ασφάλεια, η εμφάνισή του έδωσε βάση σε ισχυρισμούς ότι η Τουρκία επιχειρεί να νομιμοποιήσει την στρατιωτική υποστήριξη που παρέχει προς την κυβέρνηση της Τρίπολης στην αντιπαράθεση της τελευταίας με τον Λιβυκό Απελευθερωτικό Στρατό του Χαφτάρ, συμπεριλαμβανομένης μίας κατάφωρης παραβίασης του επιβληθέντος εμπάργκο στην πώληση όπλων.
Και η απάντηση της κυρίας Ζαχάροβα καταλήγει:
«Ελπίζουμε ότι τα δύο μέρη των προαναφερθέντων μνημονίων θα επιδείξουν πολιτική σύνεση και θα αποστούν από πράξεις που θα επιδείνωναν περαιτέρω την ήδη δύσκολη κατάσταση στη Λιβύη και στη Μεσόγειο συνολικά».
Η κατακλείδα αυτή, επίσης, δεν ζητά υπαναχώρηση, ανάκληση ή αποκατάσταση της σταθερότητας στην προτεραία κατάσταση, αλλά να μη συνεχιστούν οι προκλήσεις, αλλά ούτε μιλά για αποκλιμάκωση.
Συνεπώς, η τοποθέτηση της Ρωσίας εκπροσώπου Τύπου είναι ηπιότερη από τις δηλώσεις του εκπροσώπου του State Department και κινείται ουσιαστικό στο επίπεδο της παρέμβασης του Τζέφρι Πάιατ.
Αντίθετα με τις θριαμβολογίες των ελληνικών media, που ερμηνεύουν με εθνικά φίλτρα τις απαντήσεις, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Η Ρωσία επιχειρεί να εμφανίσει εαυτόν ως νηφάλια δύναμη στην περιοχή, διατηρώντας τη δυνατότητα να παρέμβει όταν το Κρεμλίνο κρίνει αναγκαίο.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χρονισμός της παρέμβασης, καθώς ακολουθεί την επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών στη Μόσχα και συμπίπτει με τη Σύνοδο του NATO.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι η συμπεριφορά της Ρωσίας απέναντι στην Τουρκία είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό απελευθέρωση τις επεκτατικές και προβοκατόρικες εξάρσεις του Ταγίπ Ερντογάν, καθώς ήταν το Κρεμλίνο που καλοκαίρι έδωσε το πράσινο φως για τη συμμετοχή ρωσικών εταιριών σε κοινοπραξίες με τουρκικές για έρευνες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
