Ανησυχία σε παγκόσμιο επίπεδοήγειρε διαρροή σε αυστραλιανά media σεναρίου για επικείμενη αιφνιδιαστική επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν, σενάριο που δεν συγκεντρώνει πιθανότητες αλλά είναι ικανό να προκαλέσει στρατιωτική κινητικότητα και να αυξήσει την πίεση προς την Τεχεράνη ώστε να προσέλθει σε διαπραγματεύσεις.
Σύμφωνα με το σενάριο που μετέδωσε το ABC (Australian Broadcasting Corporation) οι ΗΠΑ σχεδιάζουν τακτικά χειρουργικά πλήγμα σε εγκαταστάσεις στο Ιράν στις αρχές του επόμενου μήνα, ωστόσο αυτό διαψεύστηκε από τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας, Μάλκολμ Τέρνμπουλ.
Παρ’ όλα αυτά το δημοσίευμα προκαλεί εύλογα ερωτηματικά, καθώς έρχεται μετά την ολοκλήρωση συναντήσεων μεταξύ Αμερικανών και Αυστραλών αξιωματούχων, την περασμένη Τρίτη, όπου όμως δεν έγινε καμία αναφορά στο ζήτημα του Ιράν. Επίσης, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η σκοπιμότητα μιας τέτοιας διαρροής από την κυβέρνηση Τέρνμπουλ.
Από στρατηγικής απόψεως ένα πλήγμα των ΗΠΑ στο Ιράν θα είχε περισσότερες επιπλοκές παρά αποτελέσματα καθώς δεν θα μπορούσε να πλήξει με συμβατικά-τακτικά όπλα πυρηνικές εγκαταστάσεις και επίσης θα προκαλούσε διεθνή κατακραυγή που θα απομόνωνε τις ΗΠΑ. Παράλληλα ένα πλήγμα θα οδηγούσε σε de facto συσπείρωση γύρω από τη κυβέρνηση και το καθεστώς της Τεχεράνης κατά του οποίου εκδηλώνονται ολοένα και εντονότερα κύματα αμφισβήτησης.
Ωστόσο, υπέρ της ανάληψης στρατιωτικής δράσης κατά του Ιράν έχει κατ επανάληψη ταχθεί ο Τζον Μπόλτον, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Ντόναλντ Τραμπ.
Η διαρροή συμπίπτει επίσης με μεγάλη επιχείρηση της Σαουδικής Αραβίας κατά θέσεων των ανταρτών Χούτι στην Υεμένη, οι οποίοι υποστηρίζονται από το Ιράν και ενδεχομένως στόχος να ήταν η διάσπαση της προσοχής.
Η πολιτική που έχει θέσει σε εφαρμογή ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ συνοψίστηκε από τον βασικό προπαγανδιστή της εισβολής στο Ιράκ, παλαιό εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, Αρι Φλάισερ, στο Fox News ως εξής: «Οσο πιο ασταθές μπορεί να γίνει το Ιράν με τη βοήθειά μας, τόσο καλύτερα». Η διαμάχη στους κόλπους του Λευκού Οίκου φαίνεται να διεξάγεται ανάμεσα σε όσους ζητούν βομβαρδισμούς το ταχύτερο και σε όσους επιδιώκουν «απλώς» την κατάρρευση της ιρανικής οικονομίας, την εξαθλίωση του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων και την πολιτική αναταραχή, ώστε να σταματήσει η προβολή ιρανικής ισχύος στην περιοχή.
Οι κυρώσεις
Κομβικό ρόλο σε όλα τα σενάρια διαδραματίζουν οι οικονομικές κυρώσεις που τίθενται σε ισχύ σε λίγες ημέρες και προβλέπεται να επεκταθούν τον Nοέμβριο με στόχο τον πλήρη αποκλεισμό του Ιράν από το διεθνές τραπεζικό σύστημα και τις αγορές ενέργειας. Το ισλαμικό καθεστώς της Τεχεράνης έχει επιβιώσει σε καθεστώς λιγότερο ή περισσότερο σκληρών κυρώσεων τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, όμως είναι μεγάλο λάθος, σε αυτή την περίπτωση, να απορρίπτει κανείς τις εξελίξεις ως «έργο που το έχουμε ξαναδεί». Ούτε είναι παρήγορο ότι η ρητορική του Αμερικανού προέδρου Τραμπ απέναντι στην ιρανική ηγεσία θυμίζει τις απειλές του προς τον Βορειοκορεάτη Κιμ Γιονγκ Ουν, με τον οποίο τελικά ήρθε σε συμφωνία.
«Προς τον Ιρανό πρόεδρο Ροχανί: ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΠΕΙΛΗΣΕΙΣ ΞΑΝΑ ΤΙΣ ΗΠΑ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΛΙΓΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ»
έγραψε ο Τραμπ με κεφαλαία στο Twitter. Ο μεταρρυθμιστής Ροχανί, αρχιτέκτονας της πυρηνικής συμφωνίας της Τεχεράνης με τη διεθνή κοινότητα, την οποία ο Τραμπ τορπίλισε τον Μάιο, είχε υποστηρίξει ότι το Ιράν δεν θέλει πόλεμο αλλά ότι ο Τραμπ δεν πρέπει να «παίζει με την ουρά του λιονταριού». «Η ειρήνη με το Ιράν είναι η μητέρα κάθε ειρήνης και ο πόλεμος με το Ιράν η μητέρα όλων των πολέμων», είχε πει ο Ροχανί, ενώ μετά τις απειλές του Τραμπ ο Ιρανός στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί σήκωσε το γάντι: «Ελα, είμαστε έτοιμοι. Είμαστε πολύ πιο κοντά σου απ’ ό,τι νομίζεις. Εσύ θα αρχίσεις τον πόλεμο, αλλά εμείς θα τον τελειώσουμε».
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει υποσχεθεί ότι δεν θα εμπλέξει αμερικανικές χερσαίες δυνάμεις σε άλλον πόλεμο στην περιοχή, αυτό όμως δεν αποκλείει εκστρατεία βομβαρδισμών σε συνεργασία με τους βασικούς περιφερειακούς αντιπάλους του Ιράν, το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία. Μια τέτοια ανάφλεξη μπορεί εύκολα να εξαπλωθεί σε σειρά χωρών, ενώ το λιγότερο που μπορεί να συμβεί στην Ευρώπη, πέρα από το οικονομικό σοκ της απότομης ανόδου της τιμής του πετρελαίου, θα είναι ένα νέο, πολύ μεγαλύτερο κύμα προσφύγων. Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, η στρατηγική της Τεχεράνης είναι να οικοδομήσει συμμαχίες ώστε να αντέξει τον οικονομικό πόλεμο μέχρι τη λήξη της θητείας Τραμπ και να μη δώσει αφορμές για κλιμάκωση – αν και αφορμές υπάρχουν πάντα, αν αναζητηθούν. Το παιχνίδι χοντραίνει και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν συνειδητοποιήσει τι διακυβεύεται.
