Αρκετά σαφείς έγινε ο οδικός χάρτης της δεύτερης αξιολόγησης μετά και την απόφαση του ESM να εγκρίνει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το ελληνικό χρέος, καθώς ΔΝΤ και ΕΚΤ έχουν προσδιορίσει τα σημεία ενδιαφέροντος και η επιστολή Τσακαλώτου δείχνει ότι η Αθήνα δεν είναι αρνητική αρκεί να υπάρχει ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης που να είναι πολιτικά διαχειρήσιμο.
Μετά το πράσινο φως του ESM, την απάντηση του ΔΝΤ στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την διατύπωση της θέσης της Κομισιόν δια στόματος Πιερ Μοσκοβισί -για ολοκλήρωση αξιολόγησης ανεξαρτήτως ΔΝΤ- η μπάλα βρίσκεται στην ελληνική κυβέρνηση, η οποία καλείται να ολοκληρώσει άμεσα τουλάχιστον τα τρια από τα τέσσερα ανοιχτά ζητήματα.
Η κυβέρνηση αν και έχει γεμίσει τα ταμεία με 2,5 πλεονάζουσα ρευστότητα δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να οδηγηθεί σε μακροσκελείς διαπραγματεύσεις καθώς κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε επιδείνωση του οικονομικού κλίματος και νέο κύκλο πολιτικής αστάθειας.
Διαβάστε επίσης: Ο ESM ενέκρινε τα μέτρα για το χρέος, ξεκολλάει η αξιολόγηση
Αν και στην Ελλάδα τα media εστιάζουν στις δαπάνες και τη σχέση δαπανών/εσόδων στο πλαίσιο του προγράμματος δημοσιονομικής σταθεροποίησης και στα πρωτογενή πλεονάσματα, τα σημεία τριβής είναι άλλα.
Αυτό που μένει να αποκωδικοποιηθεί είναι η στάση των ΗΠΑ στο ελληνικό πρόβλημα, θέμα που συζητήθηκε στη συνάντηση του Πάνου Καμμένου με τον σύμβουλο του Ντόναλντ Τράμπ, Γιώργο Παπαδόπουλο, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν αντιδράσεις που θα αποκάλυπταν τα συμπεράσματα από ελληνικής πλευράς.
Η συζήτηση επιστρέφει στις δαπάνες και τα έσοδα καθώς άλλα ζητήματα δεν επιλύονται με αποτέλεσμα να γεννάται δημοσιονομικό φορτίο και να αναζητούνται αντίβαρα.
Στην πραγματικότητα όμως τα καυτά σημεία της αξιολόγησης είναι:
– Ληξιπρόθεσμα προς Δημόσιο και Ταμεία
– Κόκκινα δάνεια
– Διαδικασία απονομής δικαιοσύνης (ταχύτητα-εκκρεμείς υποθέσεις)
– Αποκρατικοποιήσεις
Πρόκειται για τα πλέον πολύπλοκα ζητήματα με μεγάλο πολιτικό κόστος και τεράστιες κοινωνικές αντιστάσεις, η επίλυση των οποίων με βάση τις απαιτήσεις των θεσμών θα οδηγήσει ντε φάκτο σε πολιτική αποσταθεροποίηση.
Γνωρίζοντας ότι βρίσκεται σε ναρκοπέδιο η κυβέρνηση επιχειρεί να χαράξει στρατηγική διαχείρισης κρίσης και αντιμετώπισης συγκρούσεων.
Το χάσμα μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών στο ζήτημα του εξωδικαστικού μηχανισμού, της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών των επιχειρήσεων, σε Τράπεζες, Δημόσιο και Ταμεία παραμένει αγεφύρωτο,
΄Σθεναρές είναι και οι αντιδράσεις των δικαστών στο γνωστό σχέδιο επιτάχυνσης της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης με την πρόσληψη νέων δικαστικών, καθώς θεωρείται ότι θα υπάρξουν ραγδαίες ανακατατάξεις πολιτικών ισορροπιών στη Δικαιοσύνη.
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για «φιλικό διακανονισμό» με τους Δικαστές κατέληξαν σε σύγκρουση με το ΣτΕ, ενώ η παροχή άτυπων αντισταθμιστικών ωφελημάτων μέσω της πολιτικής ελαστικότητας στο πόθεν έσχες των Δικαστικών και οι αυξήσεις δεν έχουν φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Στο πεδίο των κόκκινων δανείων οι μέχρι τώρα νομοθετικές παρεμβάσεις και η επιθετική διαχείριση του χαρτοφυλακίου των κόκκινων δανείων αποδεικνύεται ανεπαρκής –νωρίτερα απ ότι αναμενόταν-. Τα χαρτοφυλάκια προβληματικών δανείων των τραπεζών σταμάτησαν να αναπτύσσονται, αλλά τα προβλήματα εντείνονται καθώς το σύνολο του ενεργητικού περιορίζεται επίσης και το οικονομικό περιβάλλον δεν βελτιώνεται αρκετά γρήγορα.
Διαβάστε επίσης: Οι ελληνικές τράπεζες πυροβολούν τα πόδια τους
Συνεπώς η λύση είναι η διαχείριση του ρίσκου που γεννάται και η εκ νέου στήριξη του τραπεζικού συστήματος. Ωστόσο κανείς δεν θέλει να ακούσει σε αυτή τη φάση τη λέξη ανακεφαλαιοποίηση.
Υπ αυτό το πρίσμα αναζητούνται δραστικές λύσεις που θα επιτρέψουν στις τράπεζες τη βελτίωση των δεικτών επάρκειας και ρευστότητας χωρίς να προκληθεί πανικός στην αγορά. Η λύση λέγεται QE, αλλά απέχει πολύ.
Αντιστοίχως η κυβέρνηση αναζητά τρόπο ώστε να μη θεωρηθεί ότι χαρίζει χρέη σε μπαταχτσήδες το Δημόσιο, ενώ από την άλλη πλευρά οι θεσμοί ζητούν συνολική λύση με ένταξη όλων των χρεών στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και δυνατότητα διαγραφής χρεών ΦΠΑ και Φόρου Εισοδήματος, ρυθμίσεις που θα ευνοήσουν όμως συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Η λύση σε αυτό το θέμα μπορεί να προκύψει από τον ορισμό χρονικού εύρους και αιτιολογικού ως προϋποθέσεις για τη διαγραφή χρεών από ΦΠΑ και Φόρο Εισοδήματος καθώς και με τη διασφάλιση της τρέχουσας και μελλοντικής ικανότητας-ανικανότητας εξόφλησης.
Τέλος στο ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων η κυβέρνηση όρισε τη διοίκηση του νέου Υπερταμείου, ωστόσο αυτό πυροδότησε σύγκρουση με τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ που είχε εξ αρχής βλέψεις για αναβάθμιση και αντιδρά στην… υποβάθμιση.
Θετικά αποτιμάται η ολοκλήρωση αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος του ΑΔΜΗΕ, προσπάθεια που φάνηκε να προσκρούει αρχικά στις τράπεζες.
