Κατόπιν επιμονής των ΗΠΑ ο πρωθυπουργός της Λιβύης Fayez al-Sarraj και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, Saddek al-Kabir, συναντήθηκαν στο Λονδίνο προκειμένου να εκτονώσουν τη μεταξύ τους διαμάχη περί διαχείρισης της οικονομίας και ελέγχου των προμηθειών πετρελαίου που οδηγούν τη χώρα σε αυταρχική διακυβέρνηση και οικονομικό χάος.
Στη συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε παρουσία του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τον κεντρικό τραπεζίτη για κακοδιαχείριση και αποτυχία να προστατεύσει το νόμισμα της χώρας, με τον Kabir να αντεπιτίθεται λέγοντας ότι ο Sarraj δεν έκανε χρήση των πόρων που παρέχονται από την Τράπεζα.
Σε δήλωση του, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επεσήμανε την επιτακτική ανάγκη συνεργασίας των θεσμών της Λιβύης, προκειμένου να εξασφαλίσει στους πολίτες της βασικές δημόσιες παροχές, όπως ηλεκτρική ενέργεια και ρευστότητα.
Στο σκιερό αυτό τοπίο, η παραγωγή πετρελαίου παραμένει η μόνη ηλιαχτίδα ελπίδας με την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου (NOC) της χώρας να παρουσιάζει αύξηση σε 670.000 βαρέλια ημερησίως από 363.000 την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.
Περαιτέρω αύξηση όμως θα χρειαστεί οικονομική υποστήριξη καθώς είναι απαραίτητη η βελτίωση υποδομών και επανεκκίνησης πεδίων που έχουν πληγεί από τα διάφορα στάδια εμφυλίου που βίωσε η χώρα από την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι το 2011.
Με το 80% των εσόδων της Λιβύης να προέρχονται από το πετρέλαιο, η ύπαρξη δυο Κεντρικών Τραπεζών, μία στη δύση και μία στην ανατολή, και η απουσία υπουργού Οικονομικών, ο οικονομικός διαχείριση και ο σχεδιασμός είναι έννοιες ουσιαστικά ανύπαρκτες.
Διαβάστε επίσης: Λιβύη: «The Italian Job» για το χρηματοκιβώτιο του Καντάφι
Η κυβέρνηση του Fayez al-Sarraj, δεν μπορεί πετύχει την ενότητα μετά την αποτυχία της να κερδίσει τη λαϊκή υποστήριξη στα ανατολικά της χώρας, και τη κατάσταση να βρίσκεται σε οριακό σημείο καθώς τις τελευταίες εβδομάδες φάνηκε να είναι στα πρόθυρα απώλειας ελέγχου και πραξικοπήματος.
Η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε τον Οκτώβριο ότι η λιβυκή οικονομία ήταν στο χείλος της καταστροφής. Με την παραγωγή πετρελαίου μόλις το ένα πέμπτο των δυνατοτήτων και την κατακόρυφη πτώση των εσόδων, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών έχει οδηγηθεί σε επίπεδα ρεκόρ.
Η ταχεία απώλεια της αξίας του εθνικού νομίσματος και η κατά συνέπεια ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού οδηγούν σε περαιτέρω διάβρωση των πραγματικών εισοδημάτων, ολοκληρώνοντας το εκρηκτικό σκηνικό της οικονομικής κατάστασης και της κοινωνικής συνοχής της χώρας.
